આજે કવિશ્રી ઉમાશંકર જોષીની જ્ન્મજયંતિ … ૨૧ જુલાઈ ૧૯૧૧ના રોજ ગુજરાતના ઈડર તાલુકાના બામણા ગામે જન્મ અને ગુજરાતી સાહિત્ય ક્ષેત્રે એક અનોખી ઉંચાઈ ધરાવતું નામ….!
રહ્યાં વર્ષો તેમાં હૃદયભર સૌન્દર્ય જગનું
ભલા પી લે ; વીલે મુખ ફર રખે, સાત ડગનું
કદી લાધે જે જે મધુર રચી લે સખ્ય અહીંયાં;
નથી તારે માટે થઇ જ ‘નિરમી’ દુષ્ટ દુનિયા.
અહો નાનારંગી અજબ દુનિયા ! શેં સમજવી ?
તમે ભોળા ભાવે કરું પલટવા, જાઉં પલટી ;
અહંગર્તામાં હા પગ, ઉપરથી, જાય લપટી !
વિસારી હુંને જો વરતું, વરતે તું મધુરવી.-
મને આમંત્રે ઓ મૃદુલ તડકો, દક્ષિણ હવા,
દિશાઓનાં હાસો, ગિરિવર તણાં શૃંગ ગરવાં;
નિશાખૂણે હૈયે શશિકિરણનો આસવ ઝમે ;
જનોત્કર્ષે – હ્રાસે પરમ ઋતલીલા અભિરમે.
બધો પી આકંઠ પ્રણય ભુવનોને કહીશ હું :
મળ્યાં વર્ષો તેમાં અમૃત લઇ આવ્યો અવનિનું .
– ઉમાશંકર જોશી
Filed under: ઉમાશંકર જોશી, કવિતા, ગીત | Tagged: અમૃત લઇ આવ્યો અવનિનું, આસવ, ઉમાશંકર જોશી, ગરવાં, ગિરિવર, ઝમે, તણાં, દક્ષિણ હવા, દિશાઓનાં હાસો, નિશાખૂણે, ભલા પી લે, મને આમંત્રે ઓ મૃદુલ તડકો, રહ્યાં વર્ષો તેમાં હૃદયભર સૌન્દર્ય જગનું, વીલે મુખ ફર રખે, શશિકિરણનો, શૃંગ, સાત ડગનું, હૈયે |
શ્રી ઉ.જો.નાં ઉત્તમ સોનેટોમાંનાં બે સોનેટો–ટ્વીન્સ–માંનું આ એક. “ગયાં વર્ષો તેમાં..” નામક સોનેટ પણ સાથે મુક્યું હોત…!
આપણું મહાધન એવા આ સર્જકને આ કાવ્ય દ્વારા યાદ કરવા બદલ ધન્યવાદ.
આ બે સોનેટની માફક જ ઉમાશંકર–સુંદરમનું ય ગુજરાતનું સર્જક– ટ્વીન્સ હતું.
આપણે આ બન્નેથી ગૌરવશાળી છીએ.
સરસ કાવ્ય
મળ્યાં વર્ષો તેમાં અમૃત લઇ આવ્યો અવનિનું .
[…] રહ્યાં વર્ષો તેમાં […]