ગુજરાતી ભાષાના મૂર્ધન્ય કવિ શ્રી રાજેન્દ્ર શાહે ગઈકાલે તા. ૩ જાન્યુઆરી ૨૦૧૦ ના રોજ આપણી વચ્ચેથી ચિર વિદાય લીધી. એમની એક રચના જેમાં કવિએ માનવમનની અનંત દોડ અને લક્ષ્ય ન મળવાની વેદનાને વર્ણવી છે…
હજાર હજાર ઊંટની કાંધ સમું વિસ્તરેલું રણ,
શેની શોધમાં નીકળ્યો છું હું ?
પાછળ મૂકેલું મારું છેલ્લું પગલુંય ભૂંસી નાખે છે કોઈક.
અહીં ક્યાંય કેડી નથી,
સીમ નથી,
દિશા નથી,
બાધા નથી ને
ક્યાંય કોઈનું ચિહ્ન નથી.
કંઈક શોધું છું.
શોધું છું કેડી ?
સીમ ? દિશા? બાધા?
કોઈ અવશેષ ?
ખબર નથી મને.
સાવ ખુલ્લામાં જાણે ખોવાઈ ગયો છું.
સામેના વેળુઢગની પેલી પારથી આવે છે લીલું હાસ્ય,
બેની વચ્ચેનું અંતર ઘટતાં
સમયના પ્રલંબ અંતરાયની ઓળખ થાય છે,
ત્યાં છે હાથેક ઊંડો એક વોકળો,
પડખે લીલે પંખ ઊભું છે તમાલ,
નાની નજરમાં બધુંય સમાઈ જાય છે.
એની આ બાજુ ઉઘડેલા મૂળની વચ્ચે જણાય છે શ્વેત રુંડ ;
એને જ હું શોધતો હતો,
લીલાં હાસ્યના ઉગમનું આદિ કારણ.
– રાજેન્દ્ર શાહ
Filed under: રાજેન્દ્ર શાહ | Tagged: અંતરાયની ઓળખ, આદિ કારણ, આવે છે, ઉગમનું, ઊંટની, ઊંડો એક, એની, ઓળખ, કાંધ, કેડી નથી, કોઈનું ચિહ્ન, ક્યાંય, ક્યાંય કોઈનું ચિહ્ન, ખબર નથી, ખોવાઈ ગયો છું, છે, જાણે, ત્યાં છે, થાય છે, નથી, નીકળ્યો છું, પેલી પારથી, પ્રલંબ, બાજુ ઉઘડેલા, મને, મૂળની, રણ, લીલાં, લીલું હાસ્ય, વચ્ચે જણાય, વિસ્તરેલું, વેળુઢગની, વોકળો, શેની શોધમાં, શ્વેત રુંડ, સમયના, સમું, સામેના, સાવ ખુલ્લામાં, હજાર, હાથેક, હાસ્યના | 1 Comment »