પ્હેલ પરથમ પાંખ દીધી ને પછી પીંજર ધર્યું
ચોપડે ચીતરેલ ખાતું, એ રીતે સરભર કર્યું.
પારધીના એક શરથી થઈ ગયું આહત વિહગ
ચીસથી જો કે યુગો લગ, આભ આખું થરથર્યું.
વૃક્ષની હરએક ડાળીની કરી હત્યા પછી
છાંયડાની ઝંખનાએ, એના મનમાં ઘર કર્યું.
માંડવો મધુમાલતીનો ને પથારી જૂઈની
રાત રહી પાસાં બદલતી, ને ગગન ઝરમર ઝર્યું.
ઠામઠેકાણા વિના ક્યાં ખોળવો તુજને ભલા
આમ આલય સાવ ખાલી, આમ સચરાચર ભર્યું.
– પુરુરાજ જોષી
Filed under: કવિ/કવિયત્રી, કવિતા, ગઝલ, ગીત, ગુજરાતી શાયરી, પુરુરાજ જોષી, શાયરી | Tagged: આભ આખું, આમ, આમ સચરાચર ભર્યું, આલય, આહત, એક શરથી, કરી હત્યા, કર્યું, ક્યાં ખોળવો, ગગન, ચીસથી, ચોપડે ચીતરેલ ખાતું, છાંયડાની, ઝરમર ઝર્યું, ઝળહળ કર્યું, ઠામઠેકાણા વિના, તુજને ભલા, થરથર્યું, પથારી જૂઈની, પાંખ દીધી, પારધીના, પાસાં બદલતી, પીંજર ધર્યું, પુરુરાજ જોષી, પ્હેલ પરથમ, મધુમાલતીનો, મનમાં ઘર, માંડવો, યુગો લગ, રહી, વિહગ, વૃક્ષની, સરભર, સાવ ખાલી, હરએક ડાળીની | Leave a comment »