ભેદ આવો તો ના રખાય પ્રભુ,
આ તરફ પણ નજર નખાય પ્રભુ.
સાંભળ્યું છે કે તેં બોર ચાખ્યા’તા,
એવડા આંસુ પણ ચખાય પ્રભુ.
ચીર પૂર્યા’તા કદી તેં મારા,
પીડ મારી નહીં પૂરાય પ્રભુ?
રાત, રસ્તો, ઋતુ ને રાંધણિયું,
હર જગા મારાથી દઝાય પ્રભુ !
મારી દીકરી જુવારા વાવે છે,
ક્યાંક મારા સમી ન થાય પ્રભુ !
તો થયું શું કે હું નથી પથ્થર?
માણસાઈને ના અડાય પ્રભુ?
વેણ કર્કશ જણાશે મારા પણ,
વાંસળીથી ચૂલો ફૂંકાય પ્રભુ?
– પ્રણવ પંડ્યા
Filed under: ગઝલ, ગુજરાતી શાયરી, પ્રણવ પંડ્યા | Tagged: આવો, ઋતુ ને રાંધણિયું, એવડા. આંસુ. પણ ચખાય. આ તરફ. પણ નજર. નખાય પ્રભુ., કદી તેં મારા, કે હું, ક્યાંક, ચાખ્યા’તા, ચીર, ચૂલો ફૂંકાય પ્રભુ, છે કે, જુવારા વાવે, તેં બોર, તો, થયું શું, દઝાય, ન થાય, નથી, નહીં, ના રખાય, પથ્થર?, પીડ મારી, પૂરાય, પૂર્યા’તા, પ્રણવ પંડ્યા, પ્રભુ પંચાયતમાં સ્ત્રી, ભેદ, મારા સમી, મારાથી, મારી દીકરી, રસ્તો, રાત, વાંસળીથી, સાંભળ્યું, હર જગા | 9 Comments »