જો દોસ્ત તળેટીનું જીવન કેવું ફળે છે
કે સઘળાં શિખર જાણે અહીં પગની તળે છે
ડર શું છે? નથી ચાલતી હિમ્મત તને માગું
એ પણ છે ખરું જે કંઈ પણ માંગું મળે છે.
મન ક્યાંય જવાનું જ નથી થાતું કદાપિ
ન જાણે કયા ભવનો હજુ થાક કળે છે
ઉપર ઉપરથી સ્વસ્થ સતત હોઈએ છતાં
એ તો તું શોધ કોણ છે ભિતર જે ચળે છે.
ઊગ્યો નથી ભલે ને સૂરજ મારો કદી પણ
હર સાંજના લાગ્યું છે સૂરજ મારો ઢળે છે.
પર્યાય એના નામનો પ્રત્યેક નામ છે
પ્રત્યેક રસ્તા જાણે કે એ બાજુ વળે છે
– રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
Filed under: કવિતા, ગઝલ, રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ | Tagged: અહીં, ઊગ્યો નથી, કદી પણ, કયા ભવનો, કળે છે, કેવું ફળે છે, ગઝલ, ગીત, ગુજરાતી ગઝલ, જાણે, જીવન...!, જો દોસ્ત, તળેટીનું, થાક, પગની તળે છે, ભલે ને, રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’, લાગ્યું છે, વાસ્તવિક્તા, સઘળાં શિખર, સૂરજ મારો, સૂરજ મારો ઢળે છે, હજુ, હર સાંજના, Gazal, gujarati, gujarati gazal, gujarati poem, gujarati poetry, rajesh vyas - miskin | Leave a comment »