સપનામાં તો બધા જીવે છે

સપનામાં તો બધા જીવે છે,
વસ્તવિકતમાં કોણ રહે છે ?

સંબંધ બાંધવા માટે વર્ષો વિતાવે,
પણ તોડતાં સમયે ક્યાં વિચારે છે!

બધાનો પ્રેમ તો બધા ચાહે છે,
પણ આપવામાં કોણ માને છે !

વાયદા કરવામાં તો બધા માહિર છે,
નિભાવવા માટે કોણ તૈયાર થાય છે !

વાતો થશે જીવવાની અને રીતોની,
પણ ખરેખર અહીં કોણ આવું જીવે છે!

આતો દેખાડાની દુનિયા છે,
સાચા પ્રેમની કોને જરૂર છે !

હું તો બધા માટે જીવાનો પ્રયત્ન કરું છું,
અહીં આવા મણસોની ક્યાંય જરૂર નથી !

-સર્વદમન

જીવન જીવતાં જઇએ સાથે

જીવન જીવતાં જઇએ સાથે,
પ્રેમ અને લગણી વધરતાં જઇએ.

બધાંને સાથે લેતાં જઇએ,
રહીગયા તેને સલામ કરતાં જઇએ.

દુઃખનાં વાદળા હટાવતાં જઇએ,
સુખનો દરીયો છલકાવતાં જઇએ.

જરમ-જરમ ખોટું લગડતાં જઇએ,
ધોધમાર પ્રેમ વરસાવતાં જઇએ.

અત્યારે મન ભરીને જીવી લઇએ,
મરણતો આવે ત્યારે વાત.

તને શું કહું એ ‘દમન’,
જીવતો જા બસ જીવતો જા.

-સર્વદમન

જો દરેક સમયે સંબંધમાં

જો દરેક સમયે સંબંધમાં
ચોખવટ કરવી પડતી હોય તો
સમજવું કે આપણા સંબંધમાં
કઇ ને કઇ ખોટ રહી ગઇ છે.

-સર્વદમન

સંબંધ વિશે શું કહું યાર !

સંબંધ વિશે શું કહું યાર !
અહીં ક્યાં બધા માટે એક
સરખું જીવાય છે…. !

કેમ જીવું અને કેમ સાંચવવા,
આમને આમ જીવન પસાર
થય જાય છે….

જેમા સાચું જીવવા નું
તો રહીં જ જાય છે….

તને કેમ સમજાવું ‘દમન’
સંબંધો એ તો ગુંથલી જેવા છે.
જેમાં ગુંથવાય જ જવું પડે ભાઇ !
ત્યારે તો મજબૂત થાય…

ગુંથાય ગયા અટલે કામ
પુરૂ પણ નથી થતું,
જતું કરવાની તૈયારી પણ
રાખવી પડે છે ભાઇ.. !

આવું ન થાય તો,
આપડાથી સારું તો પ્રાણી,
જીવે છે જે જતું કરીને જીવી તો
જાય છે….. !

-સર્વદમન

દરિયા ને મે જ્યારે જોયો,

દરિયા ને મે જ્યારે જોયો,
મનમાં થયુ મણસ જેવો.

ક્યારેક તો ઍવો શાંત લગે !
જાણે આ દરિયો કે બીજુ કઈ.

પણ જ્યારે અમાસ કે પુનમ,
જીવના દુઃખ અને સુખ જેવો.

ઘુઘવાટા મારે જાણે અંદર કાંઇ,
માણસના મનનાં પ્રશ્ન જેવો.

ઉછળીને રેતી ને ભીંજાવે ઍમ,
જાણે માણસ મળે પ્રેમથી મણસને.

પણ થોડા સમય માટે જ મળે,
જેમ માણસ રહે માણસ સાથે.

અનેક રાઝ છુપાયેલા છે ‘દમન’,
જેવા માણનાં સંબંધ છે અવો.

-સર્વદમન

જીવન એક રસ્તો,

જીવન એક રસ્તો,
ચાલ્યાં જ કરવાનું.

એવો તે કેવો રસ્તો,
ક્યારેય પુરો ન થાય.

એવું તે કેવું બંધન,
છોડી ને પણ ન છુટે.

ક્યારેક આગળ ભાગે,
ક્યારેક આગળ ભાગવે.

ચલતાં હોઇએ પણ,
ઊભા હોઇએ અવું લાગે.

દુઃખ આવે ત્યારે ખરાબ,
સુખ આવે ત્યારે સરું લાગે.

પણ મારા ભાઇ ‘દમન’,
આવું થોડું-જાજું તો રહેવાનું.

-સર્વદમન(

પ્રેમ

પ્રેમ ની લગણી ક્યારેય
નથી મારતી પણ
પ્રેમ ની અપેક્ષાઓ
જરૂર મરી નાખે છે.

-સર્વદમન

સંબંધ….

સંબંધ એ રસ્તો,
જેમાં કોઇ સ્પીડ-બ્રેકર નથી.

સંબંધ એ સીધી લીટી,
જેમાં ક્યાંય કટ નથી.

સંબંધ એ નદી,
જે અવીર્ત ચાલ્યાં કરે.

સંબંધ એ સાગર,
ઊંડા અને વિશાળ.

સંબંધ એ આકાશ,
જેનો કોઇ અંત નથી.

સંબંધ એ સુર્ય,
જે દેખાંતો ભગવાન.

સંબંધ એ માં સમાન,
જેના પ્રેમ સામે કોઇ નહી.

સંબંધ એ કવિતા,
જે કવિ નું હદય.

-સર્વદમન

જીવનમાં મિત્ર ના હોત તો !

જીવનમાં મિત્ર ના હોત તો !
આ જીવનને જીવન કેમ કહેવું?

મિત્રતા એક એવો દિપ છે કે જેમાં,
બંને એ એકસાથે બળવું જ પડે.

મિત્રતા એક એવો ધોધ કે જેમાં,
પડ્યાં પછી પણ વહેતાં રહેવું પડે.

મિત્રતા એક ખુલ્લું રણ કે જેમાં,
આસ પાસ બધું જ દ્રશ્યમાન છે.

મિત્રતા એક મોટું ઝરણું કે જેમાં,
વહેતાં વહેતાં જીવન જીવી જવાય.

મિત્રતા એક એવો સંબંધ કે જે,
જીવનનો ધબકાર અને શ્વાસ છે.

એટલે જ મિત્રોથી જીવું છું હું કે જે,
મારા માટે જીવાનો આધાર અને પ્રાણ છે.

-સર્વદમન

એક સમય હતો કે હું અને મરી યાદો,

એક સમય હતો કે હું અને મરી યાદો,
સાથે બેઠા-બેઠા જેમ તેમ જીવી લેતા.

પણ આજ-કાલ આવું બનતું નથી,
કેમ કે નવા સંબંધો બાંધવા લગ્યો છું.

એવા સંબંધો કે જે ક્યાં સુધી ચાલશે,
એની પણ ખબર મને કે તેને નથી.

પણ સાથે સાથે જુના સંબંધ સાંચવું છું,
કેમ કે એજ મરી સાચી કમાણી જેવા છે.

હું નવા સંબંધ ત્યારે જ બાંધુ છુ જ્યારે,
હું જુના સંબંધ સાંચવી શકુ એમ હોવું.

એટલે જ સંબંધ એક બાથરૂમ છે ‘દમન’,
ક્યારે લપ્સી પડાય તેની ખબર જ ના રહે.

-સર્વદમન

રસ્તા પર આમ તેમ ચાલતાં-ચાલતાં,

રસ્તા પર આમ તેમ ચાલતાં-ચાલતાં,
જીવનનાં દિવસો નીરાતે ગણતાં-ગણતાં.

ક્યારે અવો વળાંક આવી ગયો,
કે પોતના વધારે દુર થઇ ગયા!

ચાલવામાં ખબર જ ના રહી કે શું થયું,
પછી સાલી ખબર પડી કે આતો જીવન.

થપાટ મારતું જાય અને શીખવતુ જય,
સમજવામાં વધારે ઉલજાવે આ જીવન.

સંબંધ વધરતાં-વધરતાં પહોચીયાં ખરા,
પણ પછી સાચવી ના શક્યાં ઇચ્છા પ્રમાણે.

આમ તેમ જીવી ગયા હોય અવુ પણ લગ્યુ,
જીવું તો પડેજ ‘દમન’ ક્યાં જઇએ ભાઇ.

-‘દમન’

વાદળા ઓ ને જોતો ગયો,

વાદળા ઓ ને જોતો ગયો,
મન ને સાથે લેતો ગયો.

એક નવો જ સંબંધ બંધાયો,
એમજ બીજા માટે જીવવાં નો.

જીવન પોતાના મટે તો જીવાય,
પણ બીજા માટે નો આનંદ જ જુદો.

હૈય ને બધાને સાથે લેતા જઇએ,
દુઃખ લઇ ને સુખ આપતાં જઇએ.

જેટલાં ગાઢ એટલાં ઊંડા થતાં જાય,
જાણે નવા જ સંબંધ થયા હોય એવા.

સંબંધ સાચવાં નવાં-નવાં ખેલ થય,
સંચવાય કે નહિ એ તો પછીની વાત.

એટલે જ કહુ છું તને એ ‘દમન’,
જેટલાં છે એટલાં સાચવ તોય બસ

-‘દમન’