નદીયું તો આઘી ને આઘી…

જોજનના જોજનની ખેપું ખેડું ને
તોય નદીયું તો આઘી ને આઘી
હો ભાઈ, નદીયું તો આઘી ને આઘી…

પાણીનું નામ જેને આપી શકાય
એવું કૈંયે નથી મારી ખેપમાં
ખોલીને પાથરું તો પથરાયેલ નીકળે
વાંસવન સુક્કા આ ‘મેપ’માં

એ સળગે કે કેમ એને ઠારું કે
સાવ પછી બળતાંને લઉં પાછાં બાંધી
હો ભાઈ, નદીયું તો આઘી ને આઘી…

વગડાની વાટોમાં, બાવળની કાંટ્યોમાં
સૂસવતા પવનોના રાગે
પડઘાના પહાડોમાં, ખીણોની ત્રાડોમાં,
‘ખળખળ’ના ભણકારા વાગે

એક જો હોત હું ભૂવો ભરાડી
લેત નદીયું ને લાવવાની સાધી
હો ભાઈ, નદીયું તો આઘી ને આઘી….

–  હર્ષદ ચંદારાણા