" એનુ નામ પ્રેમ છે "
"ગઝલ" એટલે...
ankur
befaam
DARD
download gujarati gazal
download gujarati songs
DUKH
Gazal
geet
ghayal
gujarati
gujarati gazal
GUJARATI GAZAL IN
gujarati poem
gujarati poetry
gujarati Poetry world
gujarati shayri
hasmukh_dharod-'ankur'
hayku
kavita
love
MANHAR UDAS
poetry
prem
sahitya
shayri
sunil-shah
suresh dalal
survadaman
unknown
varsadi gujarati gazal
varsadi gujarati poem
varsadi poem
અઘરો સવાલ...
અણસાર..............!
આંસુ
આ યાદ છે આપની કે
આરજુ....!!!
એક
કટી પતંગ
કવિતા
ગઝલ
ગીત
ગુજરાતી
ગુજરાતી ગઝલ
છે
જાણે
જીવન...!
જીવન જીવતાં જઇએ સાથે
તડફડાટ...!!!
તો
દશા મારી
દિલ
દુઃખ
નથી
પ્રેમ
બેવફા
ભરત વિંઝુડા
મને
મનોજ ખંડેરિયા
મહીં
મારી
મિત્ર...!!!
મિત્રતા
યાદ...ફરિયાદ...!!!
રમેશ પારેખ
રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
વરસાદી ગઝલ
વાસ્તવિક્તા
વિમલ અગ્રાવત
શ્યામ સાધુ
સંબંધ....
હું
હ્રદય
Posted on જૂન 12, 2016 by Swati
અધમણ અંધારું ઘેરાયું, સમજી જા
ચન્દ્રબિંબ જળમાં દેખાયું, સમજી જા
મુઠ્ઠી વાળી ભીંતો ભાગી શેરી વચ્ચે
માથા સાથે ધડ છેદાયું, સમજી જા.
નભની આ ગેબી વાણી છે, સમજી જા
પળ પોતે પણ પટરાણી છે, સમજી જા
દરિયા જેવો દરિયો લાગે આ બીધેલો
ગિરિવર ભેજ્યાં આ પાણી છે, સમજી જા.
પડછાયાનું ટોળે વળતું ધણ છે, સમજી જા
સાંજ પડી પણ ધીખતું રણ છે, સમજી જા
મઝધારેથી તટ પર આવી તૂટી ગયું છે
મોજું ક્યાં છે, જીવતું જણ છે, સમજી જા.
બુઠ્ઠું, બોથડ, ધાર વગરનું શસ્ત્ર થયું છે, સમજી જા
જીર્ણ શીર્ણ ચોમેર ફાટલું વસ્ત્ર થયું છે, સમજી જા
– ચિનુ મોદી
Filed under: કવિતા , ગઝલ , ગીત , ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ’ | Tagged: અધમણ અંધારું ઘેરાયું , કવિતા , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ચન્દ્રબિંબ જળમાં દેખાયું , ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ' , સમજી જા , chinu modi , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , sahitya , samji ja , shayri | Leave a comment »
Posted on જૂન 1, 2016 by Swati
આંખો સામે તરે ખભો ને મનમાં માથું ઢળે
“સખી !” કહી બોલાવે એવો એક સખા જો મળે !
કદી કોઈને કહી નથી કંઈ એવી અઢળક વાતો
અંદર બહાર ઊગીને આથમતી જાતી રાતો
જાત ઉલચું આખી ત્યારે તળિયે ટાઢપ વળે
“સખી !” કહી બોલાવે એવો એક સખા જો મળે !
સાચેસાચ્ચું કહી દેવામાં લાગે છે બહુ બીક
એ જો સામે હોય નહીં તો કશું ન લાગે ઠીક
એકલબેઠું મન બિચ્ચારું મૂંઝારાને મળે
“સખી !” કહી બોલાવે એવો એક સખા જો મળે !
મુઠ્ઠી જેવડી છાજલી મારી એ કેવો મસમોટો
ડાબે જમણે ડોક ધરું તો જડે ન એનો જોટો
નથી સમાતો આ આંખોમાં સપનું ક્યાંથી ફળે ?
“સખી !” કહી બોલાવે એવો એક સખા જો મળે !
Filed under: કવિતા , ગાયત્રી ભટ્ટ , ગીત | Tagged: “સખી !” કહી બોલાવે , આંખો સામે તરે ખભો , આધુનિક દ્રૌપદીની અભિપ્સાનું ગીત – ગાયત્રી ભટ્ટ , એવો એક સખા જો મળે ! , કવિતા , ગઝલ , ગાયત્રી ભટ્ટ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ને મનમાં માથું ઢળે , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri | 3 Comments »
Posted on મે 2, 2015 by Swati
એ ન ચાલે, ચાલવા યે દે નહીં
એકપણ પગલું ગલત, એ કોણ છે ?
ખર ખબર કે છે ન ખત, એ કોણ છે ?
તોય છું જેનામાં રત, એ કોણ છે ?
ઝળહળે છે જે સતત, એ કોણ છે ?
ને નથી જે હસ્તગત, એ કોણ છે
હાથમાંથી દોર સરકે એ સમે
હાથ ઝાલી લે તરત, એ કોણ છે ?
આમ તો છે આવવા આતુર પણ
આકરી મેલે શરત, એ કોણ છે ?
– મુકુલ નાણાવટી
Filed under: ગઝલ , મુકુલ નાણાવટી | Tagged: એ કોણ છે ? ખર ખબર કે છે ન ખત , એ ન ચાલે , એકપણ , ગઝલ , ગલત , ગુજરાતી ગઝલ , ચાલવા યે દે નહીં , જેનામાં , તોય છું , પગલું , મુકુલ નાણાવટી , રત , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati shayri , mukul nanavati | 6 Comments »
Posted on ડિસેમ્બર 2, 2014 by Swati
પ્રભુએ બંધાવ્યું મારું પારણું રે લોલ
પારણીએ ઝૂલે રે ઝીણી જ્યોત રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
નભથી પધારી મારી તારલી રે લોલ
અંગે અંગે તે ઓતપ્રોત રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
લેજો રે લોક એનાં વારણાંરે લોલ
પુત્રી તો આપણી પુનાઈ રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
ઓસરિયે, આંગણિયે,ચોકમાં રે લોલ
વેણીના ફૂલની વધાઈ રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલા
અમૃત દેવોનું દિવ્ય લોકમાં રે લોલ
લાડલી લાવી આ ઘેર ઘેર રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
સરખાં સહુ હેત એને સીંચજો રે લોલ
લીલા સપનાની જાણે લહેર રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
બાપુની ઢાલ બને દીકરો રે લોલ
કન્યા તો તેજની કટાર રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
ઉગમણે પહોર રતન આંખનું રે લોલ
આથમણી સાંજે અજવાસ રે
રમતી રાખોને એની રાગિણી રે લોલ
આભથી ઉંચેરો એનો રાસ રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
— મકરન્દ દવે
Filed under: કવિ/કવિયત્રી , મકરન્દ દવે | Tagged: adaka ajvala , અજવાળાં , અદકાં , એની આંખમાં , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ઝીણી જ્યોત રે , ઝૂલે રે , પારણીએ , પ્રભુએ , બંધાવ્યું , મકરન્દ દવે , મારું પારણું , રે લોલ , dikri , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , makarand dave , sahitya | 3 Comments »
Posted on નવેમ્બર 28, 2014 by Swati
વાયરાએ ડાળને કૈં પ્રશ્ન પૂછ્યો છે,
છાંયડો પણ પાંદડાનો સહેજ ઝૂક્યો છે.
સૌ કણાંના જાણતલનું એમ કહેવું છે,
છોકરીની આંખમાં વંટોળ ઘૂસ્યો છે.
ત્રાગડામાં ખૂબ વીંટી સ્વપ્ન કુંવારા,
પીપળો વારાંગનાએ આજ પૂજ્યો છે.
ન્યૂઝ દૂધિયા રંગથી અખબારમાં છાપો,
એક ડોસાને સવારે દાંત ફૂટ્યો છે.
ઠેક આપી જાય છે કાયમ નજર મીઠી,
એમ કૈં ઝૂલો અમસ્તો રોજ ઝૂલ્યો છે !!
હસ્તરેખાને બદલવા હોય બીજું શું ?
મેં જ મારા હાથને લ્યો, આજ ચૂમ્યો છે.
આમ નહીંતર શ્વાસ રાતાચોળ થૈ જાતાં ?
છોડ મહેંદીનો ખરેખર ક્યાંક ઊગ્યો છે !!
– હેમંત ગોહિલ ‘મર્મર’
Filed under: હેમંત ગોહિલ 'મર્મર' | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , ? , આજ , આમ , એક , કૈં , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , છાંયડો પણ , ઝૂક્યો છે. , ડાળને , થૈ જાતાં ? , નહીંતર , પાંદડાનો , પીપળો , પૂછ્યો છે , પૂજ્યો છે , પ્રશ્ન , રાતાચોળ , વંટોળ ઘૂસ્યો છે , વાયરાએ , વારાંગનાએ , શ્વાસ , સહેજ , હેમંત ગોહિલ 'મર્મર' , Gazal , geet , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , hemant gohil 'marmar' , kavita , sahitya , shayri | 3 Comments »
Posted on મે 26, 2014 by Swati
કોક સવારે સૂરજ ઊગે તે પહેલા હું ઊગું ;
મનતરંગથી ફેલાતો બસ ક્યાંનો ક્યાં જઈ પૂગું.
કોઈ ન જાણે કિયા દેશનો વાસી ને કાંઆવ્યો,
ખભે ઝૂલતી ઝોળીમાં કેવું કેવું લઈ આવ્યો.
ખોવાયું તે ખોળું ને આ મન સદાયનું મૂંગું
કોક સવારે સૂરજ ઊગે તે પહેલા હું ઊગું.
અજાણતાંમાં ખીલ્યું’તું જે મહિમાવંતું સપનું,
ખરી પડ્યું ઓચિંતું મારે હતું ખૂબ એ ખપનું;
ભાળ ન પામે કોઈ ભીતરે ભર્યું કેટલું રૂંગું…
કોક સવારે સૂરજ ઊગે તે પહેલા હું ઊગું.
– હરિકૃષ્ણ પાઠક
Filed under: અનામી - UNKNOWN | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , આંસુ , ઊગે , એક , કોક સવારે , ક્યાંનો ક્યાં , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , છે , ઝૂલતી , ઝોળી , ભીતરે , મનતરંગથી , મહિમાવંતુ , મારી , રૂંગું , સૂરજ , હરિકૃષ્ણ પાઠક , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , harikrushna pathak , kavita , sahitya , shayri | 2 Comments »
Posted on મે 24, 2014 by Swati
જિંદગીભર આપણો છે સાથ, સાથે ચાલ તું !
હાથમાં મારા મૂકી દે હાથ, સાથે ચાલ તું !
હરકદમ પર કેટલાં પ્રશ્નો કસોટી કેટલી !
આ હજી તો માત્ર છે શરુઆત, સાથે ચાલ તું !
આપણું આ મૌન પણ દુનિયાને સંભળાતું હશે,
લે હવે કરવી નથી કંઈ વાત, સાથે ચાલ તું !
કોઈ પણ મારા વિચારોમાંય ફરકે ના હવે,
એકલી છે ખૂબ મારી જાત, સાથે ચાલ તું !
– રિષભ મહેતા
Filed under: ગઝલ , રિષભ મહેતા | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , આપણો , એકલી , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ચાલ તું , છે સાથ , જિંદગીભર , દશા મારી , દુનિયા , પ્રશ્નો , મારા મૂકી દે , મારી , મૌન , રિષભ મહેતા , શરુઆત , સાથે , હરકદમ , હાથમાં , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , sahitya , shayri | 1 Comment »
Posted on મે 22, 2014 by Swati
સાંજ ઢળે ને આવે તારાં સ્મરણોનું અજવાળું .
સાજણ, કેમ કરી સંભાળું !
એક અમસ્થી અટકળ લઇને કેમ બધું શણગારું ?
ભીંત,ટોડલો,આંગણ,ઉંબર ને હોવું આ મારું.
ઉજાગરાને આંખે આંજી શમણાં પાછાં વાળું.
સાજણ,કેમ કરી સંભાળું !
ઉભડક જીવે બારસાખ પર સૂક્કાં તોરણ ઝૂલે;
સૂરજનું છેલ્લું કિરણ લઇ ઇચ્છા અઢળક ખૂલે;
પાંગત પર બેસીને ઠાલાં પડછાયાં પંપાળું.
સાજણ,કેમ કરી સંભાળું !
-વિમલ અગ્રાવત
Filed under: કવિતા , ગીત , વિમલ અગ્રાવત | Tagged: અટકળ , અમસ્થી , આ યાદ છે આપની કે , ઈચ્છા , ઉજાગરા , ઉભડક , એક , ગીત , ઠાલાં , ઢળે , તોરણ , પાંગત , મારી , વિમલ અગ્રાવત , શણગારું , સાંજ , સાજણ , સૂક્કાં , સ્મરણોનું અજવાળું , હ્રદય , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati geet , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , sahitya , shayri , smarano nu ajvalu , vimal agravat | 1 Comment »
Posted on મે 20, 2014 by Swati
કોઈ ઈચ્છાની સતત મોસમ લખે છે,
એમ મારા શ્વાસમાં ફોરમ લખે છે.
પથ્થરોમાં કોતરાતી યાદ તારી –
દોસ્ત તારો સાદ, લીલુંછમ લખે છે.
આ હવામાં સ્પર્શ તારો સળવળે છે,
ટેરવાં, કાગળ સમું રેશમ લખે છે.
પત્ર તારો આવશે એવી દિશાથી –
રાત આખી કોણ આ શબનમ લખે છે ?
આંસુના ચળકાટમાં જીવી રહ્યો છું,
કોણ આ અમને દુ:ખો કાયમ લખે છે ?
– મનિષ પરમાર
Filed under: ગઝલ , મનિષ પરમાર | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , ઈચ્છાની , એમ મારા , કોઈ , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ચળકાટ , ટેરવાં , તો , ફોરમ , મનીષ પરમાર , મોસમ , રેશમ , લખે છે , શબનમ , શ્વાસમાં , સતત , સ્પર્શ , DARD , DUKH , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati shayri , kavita , sahitya , shayri | 1 Comment »
Posted on મે 18, 2014 by Swati
બરફનો પહાડ થઈ મારા પર વહી જાજે
હું ક્યાં કહું છું કે મારામાં ઓગળી જાજે
જો મૌન થઈને તું મારા હ્રદયમાં રહી ન શકે
તો આવ હોઠ સુધી શબ્દ થઈ ઊડી જાજે
હું શ્વાસ શ્વાસનું સામીપ્ય ઝંખતોય નથી
હું ગૂંગળાઉં નહીં એ રીતે વહી જાજે
તૂટું તૂટું થઈ રહી છે સંબંધની ભેખડ
જવું જ હોય તો હમણાં જ નીકળી જાજે
જવું જ હોય તો રોકી શકે છે કોણ તને?
હું તો અહીં જ હઈશ, આવ તો મળી જાજે
– જવાહર બક્ષી
Filed under: જવાહર બક્ષી | Tagged: કે મારામાં ઓગળી જાજે , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , જવાહર બક્ષી , ઝંખતોય નથી , થઈ મારા પર , બરફનો પહાડ , વહી જાજે , શ્વાસનું , સામીપ્ય , હું ક્યાં કહું છું , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , sahitya , shayri | Leave a comment »
Posted on મે 16, 2014 by Swati
કહે છે, ઉનાળો તો આંસુઓ સારે
ને કારણ પૂછું છું તો કપડાં નિતારે,
તમે કાલ રાત્રે જે સપનાં ઉઘાડ્યાં
એ હમણાં બતાવું કે કાલે સવારે ?
અહીં ક્યારનો એમ બેસી રહ્યો છું,
કે પડછાયો મારો છે સામે કિનારે.
ઘણીવાર એમ જ ગગનમાં જઉં છું,
મને ચાંદ પોતાના ઘરમાં ઉતારે.
હવે ઉંઘ આવે તો દરિયાઓ ઢોળું,
ભલી આંખ મારા જ જેવું વિચારે.
અહીં રમ્ય ખુશ્બો અને કંટકો છે
એ જાણીને જે કોઈ આવે, પધારે.
સમય હોય ડંકા તો ચાલો વગાડો
અમે જોઈએ બાર વાગે છે ક્યારે ?
Filed under: મનહર મોદી | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , ansu , આંસુઓ સારે , ઉનાળો , કંટકો , કહે છે , ખુશ્બો , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , જાણે , તો , તો કપડાં , દુ:ખ , નિતારે , ને કારણ , પૂછું છું , પ્રેમ , મનહર મોદી , મારી , યાદ , સામે કિનારે , સુખ , Gazal , ghayal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , love , prem , sahitya , shayri , sukh dukh | 1 Comment »
Posted on મે 14, 2014 by Swati
આમ શાને આપણું અડબંગ ખાતું હોય છે ?
એક જીવન કેટલા સ્તર પર જીવાતું હોય છે !
આંખ છે તો પાંખ છે એ સત્ય સ્વીકારું છતાં,
દૃષ્ટિ વાટે કેટલું અંદર ઘવાતું હોય છે !
જનમની મુખપૃષ્ઠ જેવી સનસનાટી હોય છે,
ક્યાંક નીચે નોંધમાં મૃત્યુ મુકાતું હોય છે.
થાય છે મારું પ્રવાહીમાં રૂપાંતર એટલે,
નહિ તો ક્યાં વરસાદ સાથે વહી શકાતું હોય છે ?
ચાહવામાં હૂંફ છે કેવળ અમુક માત્રા સુધી,
એ પછી તો માત્ર આડેધડ દઝાતું હોય છે.
– હેમેન શાહ
Filed under: હેમેન શાહ | Tagged: આડેધડ , આપણું અડબંગ , આમ શાને , ખાતું હોય છે ? , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , દઝાતું , મિત્રતા , મુખપૃષ્ઠ , હેમેન શાહ , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , sahitya , shayri | 1 Comment »
Posted on મે 11, 2014 by Swati
અહીંયા સૌને હરણા માફક તરફડવાનું આપ્યું છે
મૃગજળને કેનાલ થકી તેં ઘરે ઘરે પહોંચાડ્યું છે
દુઃખના દિવસો વિચાર જેવા, ખૂટે નહીં કેમે પણ
સમય ચાલતો એમ કે એના પગમાં બહુ જ વાગ્યું છે
સોની નોટની સાથે બે ત્રણ સ્મરણો સંઘરી રાખ્યા પણ
કહો નવું હું ક્યાંથી લાવું ધબકતું પાકીટ ફાટ્યું છે
મરણ દાટતી આખી દુનિયા હું દાટું છું થોડા બીજ
હજાર થઈને ઉગી નીકળશે એમ જીવનને દાટ્યું છે
મારા સપના લાદી કે સૌ પગ મૂકે છે એના પર
કોઇના પગલાં થીજી ગયા તો કોઇનું તળિયું દાઝ્યું છે
– કુલદીપ કારિયા
Filed under: કુલદીપ કારિયા | Tagged: અહીંયા , આંસુ , આપ્યું છે , એક , કુલદીપ કારિયા , કોઇના પગલાં થીજી ગયા , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , તરફડવાનું , મારી , મૃગજળ ઘરે ઘરે , સૌને , હરણા માફક , હ્રદય , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , sahitya | 2 Comments »
Posted on મે 7, 2014 by Swati
મેં તો બસ, અજવાળું ઓઢ્યું,
વાદળ ઓઢી છો ને આખું આભ
નિરાંતે પોઢ્યું.
જ્યાં જ્યાં મેં દીઠું એને, બસ,
ચપટી ચપટી ચૂંટ્યું,
થોડું થોડું લઈ અજવાળું
જીવનરસમાં ઘૂંટ્યું ;
પીધું જરી, ને ત્યાં તો કેવું
જીવને મારા ગોઠ્યું !
મેં તો બસ અજવાળું ઓઢ્યું.
પતંગિયાની પાંખે બેસી
આવ્યું મારી પાસે,
પછી પરોવ્યું પાંપણમાં કૈં,
ગૂંથ્યું શ્વાસે શ્વાસે ;
સોનેરી સપનાનું ઝળહળ
આભ જુઓ મેં શોધ્યું !
મેં તો બસ અજવાળું ઓઢ્યું.
– રમેશ શાહ
Filed under: રમેશ શાહ | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , અજવાળું ઓઢ્યું , આંસુ , આખું આભ , એક , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ગૂંથ્યું , છો ને , જાણે , ઝળહળ , નિરાંતે પોઢ્યું. , પતંગિયાની પાંખે , બેસી , મારી , મેં તો બસ , રમેશ શાહ , વાદળ ઓઢી , શ્વાસે , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , ramesh shah , sahitya , shayri | 1 Comment »
Posted on મે 5, 2014 by Swati
આ સમયને હું ન થંભાવી શકું,
તું કહે તો સહેજ લંબાવી શકું.
રોજ તો આવે નહીં એ જાણું છું,
શક્ય છે, ક્યારેક બોલાવી શકું.
એટલો અધિકાર દે, મારા સનમ !
ધારું ત્યારે દ્વાર ખખડાવી શકું.
ઝાંઝવા ક્યાં છું, સરોવર છું હું તો,
કોઈને હું કેમ તરસાવી શકું ?
આટલી છે વાત મારા હાથમાં,
સ્વપ્નમાં તુજને હું શોભાવી શકું.
વાત પૂરી જે ન સમજાણી મને,
એ જગતને કેમ સમજાવી શકું ?
‘રાજ’ મારી જેમ તરસ્યા થાય તો,
ઝાંઝવાને હું ય લલચાવી શકું.
– ‘રાજ’ લખતરવી
Filed under: 'રાજ' લખતરવી | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , 'રાજ' લખતરવી , 'raaj' lakhtarvi , aa samay ne , આ સમયને હું ન થંભાવી શકું , ક્યારેક બોલાવી , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ઝાંઝવા ક્યાં છું , તુજને , વાસ્તવિક્તા , શક્ય છે , શોભાવી શકું. , સ્વપ્નમાં , હું , હ્રદય , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , sahitya , shayri , thambhavi | 4 Comments »
Posted on મે 3, 2014 by Swati
જળ-માટી, આકાશ- પવન-અગ્નિને ભળતાં અર્ધું-પર્ધું જોયા કરવું !
પંચમહાભૂત હરતાં-ફરતાં રૂપ બદલતાં, અર્ધું-પર્ધું જોયા કરવું !
કાચી-પાકી ડાળ વિચારે, અગન તિખારે પ્રગટી જઈને પૂરણ થાવું,
પૂરણ ધ્યાને અર્ધું બળતાં – અર્ધું ઠરતાં, અર્ધું-પર્ધું જોયા કરવું !
હોય અખંડે ખંડિત સૂરજ ઝાકળના કણ કણ માંહે ક્ષણ ક્ષણ વેરાતો,
જેમ તૂટેલા દર્પણમાં બીંબો તરફડતા, અર્ધું-પર્ધું જોયા કરવું !
જીર્ણ – જળેલું, ફસકીને ફાટેલું વસ્તર, ક્યાં લગ ટાંકા ટેભા કરવા ?
આ સાંધ્યું, આ ચરડ ચરડ ચિરાડા પડતા, અર્ધું-પર્ધું જોયા કરવું !
ભીનેરા દિવસોના કીડા પાન કતરતાં, તીણાં નહોરો ખચ ખચ ખૂંપે,
લીલી ડાળો, થડ – વૃક્ષોના મૂળ થથરતાં, અર્ધું-પર્ધું જોયા કરવું !
– દક્ષા બી. સંઘવી
Filed under: દક્ષા બી. સંઘવી | Tagged: ardhu pardhu joya karvu , અર્ધું ઠરતાં , અર્ધું બળતાં , અર્ધું-પર્ધું જોયા કરવું ! , કીડા , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , દક્ષા બી. સંઘવી , દિવસોના , પાન કતરતાં , પૂરણ ધ્યાને , ભીનેરા , સંબંધ.... , Daksha B. Sanghvi , Gazal , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , varsadi poem | Leave a comment »
Posted on એપ્રિલ 20, 2014 by Swati
ગેરસમજણ સામટી ફેલાવ ના !
દુશ્મનોની જેમ તું બોલાવ ના !
એક તો મનથી બહુ દાઝેલ છું ;
ગત – સમયનું તાપણું સળગાવ ના !
કોણ સમજ્યું છે અહીં કિંમત કદી ?
વ્યર્થ તું સંબધ વચ્ચે લાવ ના !
મેં સમજવામાં નથી ગલતી કરી ;
દોસ્તી શું છે મને સમજાવ ના !
કાં મને પડકારવાનું બંધ કર !
કાં સુલેહી વાવટો ફરકાવ ના !
– શૈલેન રાવલ
Filed under: શૈલેન રાવલ | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , આંસુ , કિંમત કદી , કોણ , ગઝલ , ગલતી , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ગેરસમજણ , જાણે , જીવન...! , તાપણું , તો , દુઃખ , દુશ્મનોની , દોસ્તી , પડકારવાનું , ફરકાવ ના , બંધ કર , મનથી , મિત્રતા , વાવટો , વ્યર્થ , શૈલેન રાવલ , સંબધ , સમજ્યું , સામટી , સુલેહી , હ્રદય , DARD , DUKH , Gazal , ghayal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati shayri , misunderstanding , shailen raval | 2 Comments »
Posted on એપ્રિલ 16, 2014 by Swati
આ ચરણથી રેતના સગપણ વિષે ના પૂછ તું,
શ્વાસમાં તરતા અફાટી રણ વિષે ના પૂછ તું.
રોજ છાતી પર છલાંગો મારતા છૂંદે મને,
એ અભાવોના નીકળતા, ધણ વિષે ના પૂછ તું.
સાવ સીધા માર્ગ પર, ડગલુંય મંડાતું નથી,
ભીતરી અવઢવ અને અડચણ વિષે ના પૂછ તું.
જળ અને જળની છટાઓ લે, ગણાવું હું તને ,
પ્યાસની મારી સફળ સમજણ વિષે ના પૂછ તું.
મેં મને ધાર્યો હતો એવો ન નીકળ્યો ક્યાંય પણ,
જાત આખી જોઈ એ દર્પણ, વિષે ના પૂછ તું.
જે મળે એને હયાતીનો પૂછે છે અર્થ એ,
દોસ્ત ‘વંચિત’માં ઉછરતા જણ વિષે ના પૂછ તું.
– વંચિત કુકમાવાલા
Filed under: ગઝલ , વંચિત કુકમાવાલા | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , અડચણ , અફાટી , અવઢવ , ઉછરતા , એ અભાવોના નીકળતા , ક્યાંય પણ , ગણાવું હું તને , ગુજરાતી ગઝલ , ચરણથી , છલાંગો , છાતી , ડગલુંય મંડાતું નથી , ધાર્યો હતો , પ્યાસની , ભીતરી , મારતા છૂંદે મને , રણ વિષે ના પૂછ તું , વંચિત કુકમાવાલા , શ્વાસમાં , હયાતીનો , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , vanchit kukmavala | 2 Comments »
Posted on એપ્રિલ 10, 2014 by Swati
વીજના ચમકાર જેવું હોય છે,
આયખું પળવાર જેવું હોય છે.
લે, કપાયા દુ:ખના દા’ડા બધા,
જો, સમયને ધાર જેવું હોય છે.
સત્યનાં શસ્ત્રો ઉગામી તો જૂઓ,
જૂઠ ખાલી વાર જેવું હોય છે.
છેડવાથી શકય છે રણકી ઉઠે,
મન વીણાના તાર જેવું હોય છે.
ડૂબવાનું મન થશે, લાગી શરત ?
આંખમાં મઝધાર જેવું હોય છે.
ના કશું ગર્ભિત નથી સંસારમાં,
બે અને બે ચાર જેવું હોય છે.
– મકરંદ મુસળે
Filed under: મકરંદ મુસળે | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , ગઝલ , ગર્ભિત , ગુજરાતી ગઝલ , ચમકાર જેવું , દુ:ખના દા'ડા , ધાર , મકરંદ મુસળે , મારી , યાદ...ફરિયાદ...!!! , વાસ્તવિક્તા , વીજના , શસ્ત્રો , હોય છે , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , makarand musle , sahitya , shayri , varsadi gujarati gazal | 1 Comment »
Posted on એપ્રિલ 5, 2014 by Swati
બેઉ આંખો મેં કરી બંધ ને હરિ આવ્યા
એક દી’ થઈ ગયો હું અંધ ને હરિ આવ્યા
બેઉ પંક્તિની વચોવચ કશુંક બબડ્યો હું
દૂર મૂકી દઈને છંદ ને હરિ આવ્યા
એક બે દુ:ખની ઉપર ખડખડાટ હસવામાં
આવ્યો કંઈ એટલો આનંદ ને હરિ આવ્યા
જોઈ જોઈને બીજાના ગુનાહ શું કરવું
કે સ્વયમને જ દીધો દંડ ને હરિ આવ્યા
સૌ પ્રથમ દ્વાર ઉપર આવીને ઊભા સાધુ
ને પછી આવ્યા કોઈ સંત ને હરિ આવ્યા
– ભરત વિંઝુડા
Filed under: ગઝલ , ભરત વિંઝુડા | Tagged: અંધ , આનંદ , ખડખડાટ , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ગુનાહ , દ્વાર , બંધ ને , બેઉ આંખો , ભરત વિંઝુડા , મેં કરી , હરિ આવ્યા , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , sahitya | 1 Comment »
Posted on સપ્ટેમ્બર 16, 2013 by Swati
લો કરું કોશિશ ને ફાવે તો કહું,
શબ્દ જો એને સમાવે તો કહું !
આપની નજરો જે ફરમાવી રહી,
એ ગઝલ જો યાદ આવે તો કહું !
શાંત જળમાં એક પણ લહરી નથી,
કોઇ થોડું ખળભળાવે તો કહું !
હું કદી ઊંચા સ્વરે બોલું નહીં,
એકદમ નજદીક આવે તો કહું !
કોઇને કહેવું નથી, એવું નથી,
સહેજ તૈયારી બતાવે તો કહું !
-રાજેન્દ્ર શુક્લ
0.000000
0.000000
Filed under: ગઝલ , રાજેન્દ્ર શુક્લ | Tagged: એને સમાવે , ખળભળાવે , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ગુજરાતી શાયરી , જો , તૈયારી , નજદીક , ને ફાવે તો કહું , ફરમાવી , રાજેન્દ્ર શુક્લ , લહરી , લો કરું કોશિશ , શબ્દ , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita | 1 Comment »
Posted on જાન્યુઆરી 13, 2013 by Swati
સખીરી, કેમ ઉકેલું લિપિ જળની
તરંગ લિસોટે પડી છાપ તો
ઘટના પળ બે પળની
સખીરી, કેમ ઉકેલું લિપિ જળની
પરપોટાનું પોત, પવનનાં પગલાં
તરતા નર્યા સપાટી ઉપર જી રે
સ્પર્શે ઊગે સ્પર્શે ડૂબે
નહીં રે તળને લેણદેણ કે જાણ લગીરે
પરગટ પારાવાર ને નીંભર
ટેવ પડી ટળવળની
સખીરી, કેમ ઉકેલું લિપિ જળની
સુસવાટાનો નાદ સાંભળી, ખળખળતું
એકાન્ત ટકોરા મારે લીલા
જળરાશિનું નામ હવેથી પ્રગટ રહીને
કહેવાશે અટકળિયા ચીલા
ભાવગત આ અક્ષરિયત ને
છળમય ભાષા તળની
સખીરી, કેમ ઉકેલું લિપિ જળની
– સંજુ વાળા
Filed under: સંજુ વાળા | Tagged: કેમ ઉકેલું , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ઘટના પળ બે પળની , તરંગ લિસોટે , પડી છાપ તો , લિપિ જળની , સંજુ વાળા , સખીરી ! , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati shayri , sahitya | Leave a comment »
Posted on જુલાઇ 23, 2012 by Swati
આપણી જુદાઈનું આ ભમ્મરિયું વ્હેણ
મને કોણ જાણે ક્યાંય જશે તાણી
ચંપાની ડાળ જેવું અહીંયાં નિત લીલુંછમ
ઝૂલવા છતાં ન કૂલ ઊગ્યું
ઝંખ્યાનો કેવડો તો કૉળ્યો ના કોઈ દિ’
ના એકેય વ્રત મારું પૂગ્યું
સુસવાતા દિવસોએ કાગળના જેવી આ
જાતને ક્યાં આજ મૂકી આણી
જળથી ભીનાશ બધી અળગી થઈ જાય
અહીં ચૈતરના તાપ પડ્યા એવા
અહલ્યાની જેમ મારી ઇચ્છા તો પથ્થર
આ જીવતરના શાપ કોને કે’વા
એકલી કદંબ હેઠ બેઠેલી સૂનંમૂન
ધેનુની આંખનું હું પાણી
– મનોજ ખંડેરિયા
Filed under: કવિતા , ગીત , મનોજ ખંડેરિયા | Tagged: આપણી જુદાઈનું આ ભમ્મરિયું વ્હેણ , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ધેનુની આંખનું હું પાણી , મને કોણ જાણે ક્યાંય જશે તાણી , મનોજ ખંડેરિયા , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , manoj khanderiya , sahitya , shayri | 2 Comments »
Posted on એપ્રિલ 29, 2012 by Swati
પાર કરવાનો છે તોફાની મહાસાગર હવે,
ને બચ્યા છે શ્વાસમાં કેવળ અઢી અક્ષર હવે
જોજનો જેવું કશુંયે ક્યાં રહ્યું અંતર હવે,
આપણી વચ્ચેનું છેટું, જન્મજન્માંતર હવે
આ વળી, કેવા હિસાબો તેં કર્યાં સરભર હવે,
બહારથી દરિયો ને લાગું રણ નર્યો ભીતર હવે
હર પળે બસ, સાંભળું છું વાગતું જંતર હવે,
કે ખરેખર ઝંખના પ્રગટી હશે અંદર હવે
એક પરદેશીની માયા કેટલી મોંઘી પડી ?
થઇ ગયું હોવું ત્રિશંકુ, ના ધરા-અંબર હવે
કેટલું એકાંત? જ્યાં ખખડાટ અમથો પણ થતો,
શ્વાસ જેવા શ્વાસ પણ થંભી જતા પળભર હવે
દેહને છોડી જવાનું મન હજુ ‘મિસ્કીન’ ક્યાં ?
ને જીવું હર પળને એવું ક્યાં કશું અંદર હવે ?
– રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
Filed under: ગઝલ , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , કોઈ શું કરે ? રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ , ગુજરાતી ગઝલ , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , rajesh vyas - miskin , shayri | 5 Comments »
Posted on ડિસેમ્બર 29, 2010 by Swati
તારી અસરમાં સાવ અટુલા પડી ગયા
ભરચક નગરમાં સાવ અટુલા પડી ગયા
છે કાફલો ને જાણે નથી કાફલામાં કોઇ
આખી સફરમાં સાવ અટુલા પડી ગયા
ન્હોતા અટુલા કિન્તુ અટુલા થશું તો શું ?
શું એ જ ડરમાં સાવ અટુલા પડી ગયા
આત્મીયતા દીવાલ પરથી ખરી પડી
મસમોટા ઘરમાં સાવ અટુલા પડી ગયા
કાયમી કસૂંબી ડાયરે જેના દિવસો વીત્યા
આજે કબરમાં સાવ અટૂલા પડી ગયા
– મનોજ ખંડેરિયા
0.000000
0.000000
Filed under: મનોજ ખંડેરિયા | Tagged: તારી અસરમાં સાવ અટુલા પડી ગયા ભરચક નગરમાં સાવ અટુલા પડી ગયા , મનોજ ખંડેરિયા , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , sahitya | 6 Comments »