સાંજ ઢળે ને આવે તારાં સ્મરણોનું અજવાળું .
સાજણ, કેમ કરી સંભાળું !
એક અમસ્થી અટકળ લઇને કેમ બધું શણગારું ?
ભીંત,ટોડલો,આંગણ,ઉંબર ને હોવું આ મારું.
ઉજાગરાને આંખે આંજી શમણાં પાછાં વાળું.
સાજણ,કેમ કરી સંભાળું !
ઉભડક જીવે બારસાખ પર સૂક્કાં તોરણ ઝૂલે;
સૂરજનું છેલ્લું કિરણ લઇ ઇચ્છા અઢળક ખૂલે;
પાંગત પર બેસીને ઠાલાં પડછાયાં પંપાળું.
સાજણ,કેમ કરી સંભાળું !
-વિમલ અગ્રાવત
Filed under: કવિતા, ગીત, વિમલ અગ્રાવત | Tagged: અટકળ, અમસ્થી, આ યાદ છે આપની કે, ઈચ્છા, ઉજાગરા, ઉભડક, એક, ગીત, ઠાલાં, ઢળે, તોરણ, પાંગત, મારી, વિમલ અગ્રાવત, શણગારું, સાંજ, સાજણ, સૂક્કાં, સ્મરણોનું અજવાળું, હ્રદય, Gazal, gujarati, gujarati gazal, gujarati geet, gujarati poem, gujarati poetry, gujarati shayri, kavita, sahitya, shayri, smarano nu ajvalu, vimal agravat |
Respected sir,
Excellent poetry ” ujagrane aankhe aanji shamla pachha valu” amazing sir