ઘણી વેળા

નજર પોકળ બનીને આંખથી લથડી ઘણી વેળા,
કસોટી થઈ ગઈ છે એટલે કપરી ઘણી વેળા.

નથી સંદર્ભ એના નામનો મળતો હજુયે ત્યાં,
નથી ઇતિહાસમાં હોતી ઘણી નગરી ઘણી વેળા.

ઘણી વેળા હૃદયને ભાર લાગે છે સમી સાંજે ;
સમી સાંજે ઊડી છે આભમાં ડમરી ઘણી વેળા.

ફરીથી મત્સ્ય વીંધાતા ગયાં છે સામટાં મિત્રો,
ફરીથી માછલીઓ પૂર્વવત્ તડપી ઘણી વેળા.

બધીયે હસ્તરેખાઓ કરી પૃથક હથેળીથી,
પછી આ હાથ ઊભો છે કલમ પકડી ઘણી વેળા.

– સ્નેહલ જોષી ‘પ્રિય’

અમે

એક તારી યાદમાં સઘળું ગુમાવ્યું છે અમે,
જિંદગીભર તોય ક્યાં તુજને બતાવ્યું છે અમે ?

પર્વતોના પર્વતો ઊંચકી લીધા પાંપણ ઉપર,
એક પાંપણ શું નમી, મસ્તક ઝુકાવ્યું છે અમે.

ગાલ ઉપર જે કદીયે પહોંચવા પામ્યું નથી,
આંખમાંથી એક આંસુ એમ સાર્યું છે અમે.

ખૂબ ઊંડે સાચવી છે, વાસ્તવિકતાની મહેક,
સાવ ઉપર સત્યનું અત્તર લગાવ્યું છે અમે.

સામસામે કાચ જેવું ગોઠવી દીધા પછી,
જાત એમાં શોધવા માટે વિચાર્યું છે અમે.

– સ્નેહલ જોશી ‘પ્રિય’