" એનુ નામ પ્રેમ છે "
"ગઝલ" એટલે...
ankur
befaam
DARD
download gujarati gazal
download gujarati songs
DUKH
Gazal
geet
ghayal
gujarati
gujarati gazal
GUJARATI GAZAL IN
gujarati poem
gujarati poetry
gujarati Poetry world
gujarati shayri
hasmukh_dharod-'ankur'
hayku
kavita
love
MANHAR UDAS
poetry
prem
sahitya
shayri
sunil-shah
suresh dalal
survadaman
unknown
varsadi gujarati gazal
varsadi gujarati poem
varsadi poem
અઘરો સવાલ...
અણસાર..............!
આંસુ
આ યાદ છે આપની કે
આરજુ....!!!
એક
કટી પતંગ
કવિતા
ગઝલ
ગીત
ગુજરાતી
ગુજરાતી ગઝલ
છે
જાણે
જીવન...!
જીવન જીવતાં જઇએ સાથે
તડફડાટ...!!!
તો
દશા મારી
દિલ
દુઃખ
નથી
પ્રેમ
બેવફા
ભરત વિંઝુડા
મને
મનોજ ખંડેરિયા
મહીં
મારી
મિત્ર...!!!
મિત્રતા
યાદ...ફરિયાદ...!!!
રમેશ પારેખ
રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
વરસાદી ગઝલ
વાસ્તવિક્તા
વિમલ અગ્રાવત
શ્યામ સાધુ
સંબંધ....
હું
હ્રદય
Posted on સપ્ટેમ્બર 7, 2021 by Swati
આ ધારામાં વહેવું ઘણું આકરું છે, કશું પણ ન કહેવું ઘણું આકરું છે.
બધા બુધ્ધિમાનોની વચ્ચે અહીં પર, ખરેખર તો રહેવું ઘણું આકરું છે.
ભૂજાઓને બાંધી સમંદરમાં પડવું, અને એમાં તરવું ઘણું આકરું છે.
સમજમાં ન આવે એવી વાત પર પણ, સમાધાન કરવું ઘણું આકરું છે.
બાંધીને પાટા બધા જેમ આંખે , ચાલ્યા જ કરવું ઘણું આકરું છે.
મળે નૈ મથામણ પછી તોડ એના, વિચારોમાં રહેવું ઘણું આકરું છે.
માંગ્યુ મરણ ”સ્તબ્ધ” મળતું નથી જ્યાં, જીવતું ય રહેવું ઘણું આકરું છે.
– કૌશલ શેઠ
Filed under: કવિતા , કૌશલ શેઠ , ગઝલ | Tagged: આકરું , Gazal , gujarati gazal | Leave a comment »
Posted on જૂન 12, 2016 by Swati
અધમણ અંધારું ઘેરાયું, સમજી જા
ચન્દ્રબિંબ જળમાં દેખાયું, સમજી જા
મુઠ્ઠી વાળી ભીંતો ભાગી શેરી વચ્ચે
માથા સાથે ધડ છેદાયું, સમજી જા.
નભની આ ગેબી વાણી છે, સમજી જા
પળ પોતે પણ પટરાણી છે, સમજી જા
દરિયા જેવો દરિયો લાગે આ બીધેલો
ગિરિવર ભેજ્યાં આ પાણી છે, સમજી જા.
પડછાયાનું ટોળે વળતું ધણ છે, સમજી જા
સાંજ પડી પણ ધીખતું રણ છે, સમજી જા
મઝધારેથી તટ પર આવી તૂટી ગયું છે
મોજું ક્યાં છે, જીવતું જણ છે, સમજી જા.
બુઠ્ઠું, બોથડ, ધાર વગરનું શસ્ત્ર થયું છે, સમજી જા
જીર્ણ શીર્ણ ચોમેર ફાટલું વસ્ત્ર થયું છે, સમજી જા
– ચિનુ મોદી
Filed under: કવિતા , ગઝલ , ગીત , ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ’ | Tagged: અધમણ અંધારું ઘેરાયું , કવિતા , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ચન્દ્રબિંબ જળમાં દેખાયું , ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ' , સમજી જા , chinu modi , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita , sahitya , samji ja , shayri | Leave a comment »
Posted on મે 2, 2015 by Swati
એ ન ચાલે, ચાલવા યે દે નહીં
એકપણ પગલું ગલત, એ કોણ છે ?
ખર ખબર કે છે ન ખત, એ કોણ છે ?
તોય છું જેનામાં રત, એ કોણ છે ?
ઝળહળે છે જે સતત, એ કોણ છે ?
ને નથી જે હસ્તગત, એ કોણ છે
હાથમાંથી દોર સરકે એ સમે
હાથ ઝાલી લે તરત, એ કોણ છે ?
આમ તો છે આવવા આતુર પણ
આકરી મેલે શરત, એ કોણ છે ?
– મુકુલ નાણાવટી
Filed under: ગઝલ , મુકુલ નાણાવટી | Tagged: એ કોણ છે ? ખર ખબર કે છે ન ખત , એ ન ચાલે , એકપણ , ગઝલ , ગલત , ગુજરાતી ગઝલ , ચાલવા યે દે નહીં , જેનામાં , તોય છું , પગલું , મુકુલ નાણાવટી , રત , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati shayri , mukul nanavati | 6 Comments »
Posted on મે 24, 2014 by Swati
જિંદગીભર આપણો છે સાથ, સાથે ચાલ તું !
હાથમાં મારા મૂકી દે હાથ, સાથે ચાલ તું !
હરકદમ પર કેટલાં પ્રશ્નો કસોટી કેટલી !
આ હજી તો માત્ર છે શરુઆત, સાથે ચાલ તું !
આપણું આ મૌન પણ દુનિયાને સંભળાતું હશે,
લે હવે કરવી નથી કંઈ વાત, સાથે ચાલ તું !
કોઈ પણ મારા વિચારોમાંય ફરકે ના હવે,
એકલી છે ખૂબ મારી જાત, સાથે ચાલ તું !
– રિષભ મહેતા
Filed under: ગઝલ , રિષભ મહેતા | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , આપણો , એકલી , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ચાલ તું , છે સાથ , જિંદગીભર , દશા મારી , દુનિયા , પ્રશ્નો , મારા મૂકી દે , મારી , મૌન , રિષભ મહેતા , શરુઆત , સાથે , હરકદમ , હાથમાં , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , sahitya , shayri | 1 Comment »
Posted on મે 20, 2014 by Swati
કોઈ ઈચ્છાની સતત મોસમ લખે છે,
એમ મારા શ્વાસમાં ફોરમ લખે છે.
પથ્થરોમાં કોતરાતી યાદ તારી –
દોસ્ત તારો સાદ, લીલુંછમ લખે છે.
આ હવામાં સ્પર્શ તારો સળવળે છે,
ટેરવાં, કાગળ સમું રેશમ લખે છે.
પત્ર તારો આવશે એવી દિશાથી –
રાત આખી કોણ આ શબનમ લખે છે ?
આંસુના ચળકાટમાં જીવી રહ્યો છું,
કોણ આ અમને દુ:ખો કાયમ લખે છે ?
– મનિષ પરમાર
Filed under: ગઝલ , મનિષ પરમાર | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , ઈચ્છાની , એમ મારા , કોઈ , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , ચળકાટ , ટેરવાં , તો , ફોરમ , મનીષ પરમાર , મોસમ , રેશમ , લખે છે , શબનમ , શ્વાસમાં , સતત , સ્પર્શ , DARD , DUKH , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati shayri , kavita , sahitya , shayri | 1 Comment »
Posted on એપ્રિલ 16, 2014 by Swati
આ ચરણથી રેતના સગપણ વિષે ના પૂછ તું,
શ્વાસમાં તરતા અફાટી રણ વિષે ના પૂછ તું.
રોજ છાતી પર છલાંગો મારતા છૂંદે મને,
એ અભાવોના નીકળતા, ધણ વિષે ના પૂછ તું.
સાવ સીધા માર્ગ પર, ડગલુંય મંડાતું નથી,
ભીતરી અવઢવ અને અડચણ વિષે ના પૂછ તું.
જળ અને જળની છટાઓ લે, ગણાવું હું તને ,
પ્યાસની મારી સફળ સમજણ વિષે ના પૂછ તું.
મેં મને ધાર્યો હતો એવો ન નીકળ્યો ક્યાંય પણ,
જાત આખી જોઈ એ દર્પણ, વિષે ના પૂછ તું.
જે મળે એને હયાતીનો પૂછે છે અર્થ એ,
દોસ્ત ‘વંચિત’માં ઉછરતા જણ વિષે ના પૂછ તું.
– વંચિત કુકમાવાલા
Filed under: ગઝલ , વંચિત કુકમાવાલા | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , અડચણ , અફાટી , અવઢવ , ઉછરતા , એ અભાવોના નીકળતા , ક્યાંય પણ , ગણાવું હું તને , ગુજરાતી ગઝલ , ચરણથી , છલાંગો , છાતી , ડગલુંય મંડાતું નથી , ધાર્યો હતો , પ્યાસની , ભીતરી , મારતા છૂંદે મને , રણ વિષે ના પૂછ તું , વંચિત કુકમાવાલા , શ્વાસમાં , હયાતીનો , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , vanchit kukmavala | 2 Comments »
Posted on એપ્રિલ 5, 2014 by Swati
બેઉ આંખો મેં કરી બંધ ને હરિ આવ્યા
એક દી’ થઈ ગયો હું અંધ ને હરિ આવ્યા
બેઉ પંક્તિની વચોવચ કશુંક બબડ્યો હું
દૂર મૂકી દઈને છંદ ને હરિ આવ્યા
એક બે દુ:ખની ઉપર ખડખડાટ હસવામાં
આવ્યો કંઈ એટલો આનંદ ને હરિ આવ્યા
જોઈ જોઈને બીજાના ગુનાહ શું કરવું
કે સ્વયમને જ દીધો દંડ ને હરિ આવ્યા
સૌ પ્રથમ દ્વાર ઉપર આવીને ઊભા સાધુ
ને પછી આવ્યા કોઈ સંત ને હરિ આવ્યા
– ભરત વિંઝુડા
Filed under: ગઝલ , ભરત વિંઝુડા | Tagged: અંધ , આનંદ , ખડખડાટ , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ગુનાહ , દ્વાર , બંધ ને , બેઉ આંખો , ભરત વિંઝુડા , મેં કરી , હરિ આવ્યા , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , sahitya | 1 Comment »
Posted on નવેમ્બર 12, 2013 by Swati
જો દોસ્ત તળેટીનું જીવન કેવું ફળે છે
કે સઘળાં શિખર જાણે અહીં પગની તળે છે
ડર શું છે? નથી ચાલતી હિમ્મત તને માગું
એ પણ છે ખરું જે કંઈ પણ માંગું મળે છે.
મન ક્યાંય જવાનું જ નથી થાતું કદાપિ
ન જાણે કયા ભવનો હજુ થાક કળે છે
ઉપર ઉપરથી સ્વસ્થ સતત હોઈએ છતાં
એ તો તું શોધ કોણ છે ભિતર જે ચળે છે.
ઊગ્યો નથી ભલે ને સૂરજ મારો કદી પણ
હર સાંજના લાગ્યું છે સૂરજ મારો ઢળે છે.
પર્યાય એના નામનો પ્રત્યેક નામ છે
પ્રત્યેક રસ્તા જાણે કે એ બાજુ વળે છે
– રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
Filed under: કવિતા , ગઝલ , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ | Tagged: અહીં , ઊગ્યો નથી , કદી પણ , કયા ભવનો , કળે છે , કેવું ફળે છે , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , જાણે , જીવન...! , જો દોસ્ત , તળેટીનું , થાક , પગની તળે છે , ભલે ને , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ , લાગ્યું છે , વાસ્તવિક્તા , સઘળાં શિખર , સૂરજ મારો , સૂરજ મારો ઢળે છે , હજુ , હર સાંજના , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , rajesh vyas - miskin | Leave a comment »
Posted on સપ્ટેમ્બર 16, 2013 by Swati
લો કરું કોશિશ ને ફાવે તો કહું,
શબ્દ જો એને સમાવે તો કહું !
આપની નજરો જે ફરમાવી રહી,
એ ગઝલ જો યાદ આવે તો કહું !
શાંત જળમાં એક પણ લહરી નથી,
કોઇ થોડું ખળભળાવે તો કહું !
હું કદી ઊંચા સ્વરે બોલું નહીં,
એકદમ નજદીક આવે તો કહું !
કોઇને કહેવું નથી, એવું નથી,
સહેજ તૈયારી બતાવે તો કહું !
-રાજેન્દ્ર શુક્લ
0.000000
0.000000
Filed under: ગઝલ , રાજેન્દ્ર શુક્લ | Tagged: એને સમાવે , ખળભળાવે , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ગુજરાતી શાયરી , જો , તૈયારી , નજદીક , ને ફાવે તો કહું , ફરમાવી , રાજેન્દ્ર શુક્લ , લહરી , લો કરું કોશિશ , શબ્દ , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , kavita | 1 Comment »
Posted on ઓગસ્ટ 13, 2013 by Swati
મૌન કહો તો એક શબ્દ છે : આમ જુઓ તો વાણી.
આભથી જુઓ બરફ પડે છે ને પળમાં વહેતું પાણી.
જળની કુંડળી પરપોટામાં શાને જાય સમાઇ ?
પથ્થરમાંથી ઝરણું ક્યાંથી પ્રકટે એ જ નવાઇ ?
નદી, સરોવર, સમદર જળની જૂજવી હોય કહાણી
મૌન કહો તો એક શબ્દ છે : આમ જુઓ તો વાણી.
રેતી પર એક નામ લખું રે પવન ભૂંસતો જાય
જળમાં તારું નામ લખું તો તરંગમાં લહેરાય
રહસ્ય પછી આ જિંદગી જોને બેઠી ઘૂંઘટ તાણી
મૌન કહો તો એક શબ્દ છે : આમ જુઓ તો વાણી.
− નીલેશ રાણા
Filed under: કવિતા , ગઝલ , ગીત , નીલેશ રાણા | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , આભથી , આમ જુઓ , એક શબ્દ છે , કહાણી , કહો તો , ઘૂંઘટ તાણી , જળની કુંડળી , જૂજવી , તો વાણી , નીલેશ રાણા , પરપોટામાં , પવન , બરફ , મૌન , વહેતું પાણી , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poetry , kavita , maun , Nilesh Rana , varsadi gujarati poem | 6 Comments »
Posted on જુલાઇ 12, 2013 by Swati
ના તું જાણે, ના હું જાણું,
બે ય મળીને એક ઊખાણું !
હું તારામાં ગયું ઓગળી,
તું મુજમાં આવી સંતાણું !
અવલોક્યું તો અલગ રહ્યું ના,
આંખોમાં આખ્ખું અંજાણું !
શ્વાસ સરીખા શ્વાસનું સાટું,
હરખી ઊઠ્યા હાટ, હટાણું !
રંગ ચડ્યા ને રંગ ઊતર્યા,
રંગ વગર આખર રંગાણું !
કેવાં વસ્તર, કેવા વાઘા,
જેવો અવસર, જેવું ટાણું !
અમે જ અમને ફટવી મૂક્યા,
ઉપરથી તમણું ઉપરાણું !
– રાજેન્દ્ર શુક્લ
Filed under: કવિતા , ગઝલ , રાજેન્દ્ર શુક્લ | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , અંજાણું , અમે જ અમને , આખ્ખું , આવી સંતાણું ! , ગઝલ , ગીત , ગુજરાતી ગઝલ , તમણું ઉપરાણું , તું મુજમાં , ના તું જાણે , ના હું જાણું , ફટવી મૂક્યા , બે ય મળીને એક ઊખાણું ! , રાજેન્દ્ર શુક્લ , વસ્તર , વાઘા , શ્વાસનું સાટું , હ્રદય , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , rajendra shukla | 1 Comment »
Posted on જૂન 20, 2013 by Swati
યાદમાં મળીએ પળેપળ ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું
કાપીએ ચૂપચાપ અંજળ ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું
આ ઉપરની સ્વસ્થતા સૌને હસી મળવું સદા
ને ઊભા અંતરથી વિહ્વળ ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું
ક્યાંય નકશામાં નથી ને સાથ ત્યાં રહેવું સરળ
કાળજે સાચવતા એ સ્થળ ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું
બારણે ઊભા હશે, સૂતા હશે, ઉઠ્યા હશે
રોજ બસ કરીએ આ અટકળ ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું
વ્યસ્ત કંઈ એવા સતત ના જાત જોવાનો વખત
અન્યને કાજે જ ઝળહળ ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું
એકલાં છલકાઈ ને ચૂપચાપ સુકાઈ જતાં
લાગણી ખાતર થયા જળ ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું
એકબીજામાં ધબકતા જીવની માફક સતત
આ અમસ્તા બાર કેવળ ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું
– રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
0.000000
0.000000
Filed under: ગઝલ , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , અટકળ , કાળજે , ક્યાંક તું ને ક્યાંક હું , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , પળેપળ , મળીએ , યાદમાં , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ , લાગણી , વિહ્વળ , સાચવતા એ સ્થળ , હ્રદય , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poetry , gujaratigazal , kyak tu ne kyak hu , lagani , rajesh vyas - miskin , shayri , yaad | Leave a comment »
Posted on ફેબ્રુવારી 20, 2013 by Swati
હોવાના પર્યાયતણું જો ભાન થવાનું,
શ્વાસો વચ્ચે ક્ષણનું આતમજ્ઞાન થવાનું !
ટેકરીઓના વાતા પવનો જોયા કરજો,
આકાશી રસ્તા પર તમને માન થવાનું !
સહુ જાંબુડી ઇચ્છાના દરવાજે ઊભા,
કોને કહેવું ? કોનું અહીં બહુમાન થવાનું !
પાછી પેલી ઋષિજન જેવી વાત કહું લો,
મીઠું મીઠું મૌન મહીં પણ ગાન થવાનું !
અગધ-પગધના રસ્તે ‘સાધુ’ ચાલ્યા કરજો,
સંતો કહે છે: કોલાહલમાં ધ્યાન થવાનું !
– શ્યામ સાધુ
Filed under: ગઝલ , શ્યામ સાધુ | Tagged: આતમજ્ઞાન , કોલાહલમાં ધ્યાન , ક્ષણનું , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , જો ભાન થવાનું , થવાનું ! , બહુમાન , શ્યામ સાધુ , શ્વાસો વચ્ચે , સંતો કહે છે: , હોવાના પર્યાયતણું , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , shyam sadhu | 2 Comments »
Posted on જાન્યુઆરી 5, 2013 by Swati
આજે ય મારું મૌન પરિચય વગર રહ્યું,
પોકળ અવાજ શબ્દનો પામી ગયો તને.
હું ફૂલ શી ગણું છું સ્મૃતિઓને એટલે,
એની તમામ ગંધમાં મૂકી ગયો તને.
મારા વિશે કશુંય મને યાદ ક્યાં હતું ?
ભૂલી શકાય એ રીતે ભૂલી ગયો તને.
કેવળ સફરનો થાક વહ્યે જાઉં શ્વાસમાં,
મંઝિલના જેવું નામ તો આપી ગયો તને.
મારી ઉદાસ રાતના કારણ મળી જશે
ક્યારેક પેલા સૂર્યમાં શોધી ગયો તને.
-શ્યામ સાધુ
Filed under: ગઝલ , શ્યામ સાધુ | Tagged: આજે ય , ઉદાસ રાતના , કારણ મળી જશે , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , પરિચય વગર રહ્યું , મારી , મારું મૌન , શ્યામ સાધુ , Gazal , gujarati , gujarati gazal | 9 Comments »
Posted on ડિસેમ્બર 30, 2012 by Swati
દશાઓ એમ સુધરતી નથી ઈશ્વર બદલવાથી
સવાલો ક્યાં કદી બદલાય છે ઉત્તર બદલવાથી.
નથી નિષ્ઠા વિષે શંકા પરંતુ રીત ખોટી છે
નહીં પામી શકે તુ ફૂલને અત્તર બદલવાથી.
જરૂરી છે એ લય ને તાલ છે, જે લોહીમાં મળશે
નથી કંઈ ફાયદો ઓ નર્તકી, ઝાંઝર બદલવાથી.
નહીં આવી શકે તારા ઘરે, તું જીદ છોડી દે
સંબંધો એમ બંધાતા નથી અવસર બદલવાથી.
ત્વચા બીજા કોઈની આપણે ઓઢી ન હો જાણે
અજુગતું એમ કંઈ લાગ્યા કરે ચાદર બદલવાથી.
– હિતેન આનંદપરા
Filed under: કવિ/કવિયત્રી , ગઝલ , હિતેન આનંદપરા | Tagged: ઈશ્વર બદલવાથી , ઉત્તર બદલવાથી , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , દશાઓ એમ સુધરતી નથી , નથી નિષ્ઠા વિષે શંકા પરંતુ રીત ખોટી છે , સવાલો ક્યાં કદી બદલાય છે , હિતેન આનંદપરા , Gazal , gujarati , gujarati gazal | 1 Comment »
Posted on ડિસેમ્બર 22, 2012 by Swati
સાવ મધરાતે ય કંઈ ઝબકીને કાગળ વાંચીએ
રેત પરની માછલીની જેમ વિહ્વળ વાંચીએ
શું હશે જે વાંચવું છે ને હજી આવ્યું નથી
થઈ ગયો કાગળ પૂરો ને તોય આગળ વાંચીએ
સાવ તરસ્યા આદમી પણ લાગીએ દરિયા સમા
મોકલાવેલી તમે જ્યાં એક અટકળ વાંચીએ
એ મજા છે ઓર કે બે ચાર બસ અક્ષર લખો
હોય લાંબા કાગળો ઓછા પળેપળ વાંચીએ
ચાલશે મિસ્કીન ઉપનિષદ કે છાપું કાલનું
પત્ર વિનાનું કશું પણ હોય કેવળ વાંચીએ
– રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
Filed under: ગઝલ , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ | Tagged: કંઈ ઝબકીને , કાગળ વાંચીએ , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ગુજરાતીગઝલ.કોમ , માછલીની જેમ વિહ્વળ , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ , રેત પરની , સાવ મધરાતે ય , gujarati , gujarati gazal | Leave a comment »
Posted on ડિસેમ્બર 9, 2012 by Swati
ક્યાંક ઝરણાંની ઉદાસી પથ્થરો વચ્ચે પડી છે, ક્યાંક તારી યાદની મોસમ રડી છે !
દોસ્ત, મૃગજળની કથા વચ્ચે તમે છો, આ જુઓ અહીંયા તરસ, ત્યાં વાદળી ઊંચે ચડી છે !
પંખીઓનાં ગીત જેવી એક ઈચ્છા ટળવળે છે, ઓ હ્રદય ! બોલો કે આ કેવી ઘડી છે !
આવ, મારા રેશમી દિવસોના કારણ, જિંદગી જેને કહે છે એ અહીં ઠેબે ચડી છે !
ઓ નગરજન, હું અજાણ્યા દેશનો થાક્યો પ્રવાસી, લાગણી નામે હવેલી ક્યાં ખડી છે ?
– શ્યામ સાધુ
Filed under: ગઝલ , શ્યામ સાધુ | Tagged: ક્યાંક ઝરણાંની ઉદાસી પથ્થરો વચ્ચે પડી છે , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , તારી યાદની મોસમ રડી છે , રેશમી દિવસોના કારણ , લાગણી નામે હવેલી ક્યાં ખડી છે ? , શ્યામ સાધુ , Gazal , gujarati , gujarati gazal | 4 Comments »
Posted on ડિસેમ્બર 5, 2012 by Swati
સહેજ મારે તારા જેવું પણ થવું છે
લાવ તારી જીભ મારે બોલવું છે
જેમ તું મારા જ હાથેથી લખે છે
એમ મારે તારી આંખે વાંચવું છે
આપણે સાથે ઊભાં છીએ ગગનમાં
ધરતી પર આવી અને પણ ચાલવું છે
જે ઘડી મારું ઘડી તારું જ લાગે
ચિત્ર એવું એક સાચું દોરવું છે
તું નદી ક્યાં, એક પાણીનું ટીપું છે
જેમાં રજકણ થઈને મારે ડૂબવું છે
તું ભીતરમાં છે તો સામે કઈ રીતે છે
આટલું અધ્યાત્મ કેવળ જાણવું છે
– ભરત વિંઝુડા
Filed under: કવિ/કવિયત્રી , ગઝલ , ભરત વિંઝુડા | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , આટલું અધ્યાત્મ કેવળ જાણવું છે. , ગઝલ , ગુજરાતી ગઝલ , ભરત વિંઝુડા , સહેજ મારે તારા જેવું પણ થવું છે , Gazal , gujarati , gujarati gazal | 1 Comment »
Posted on જુલાઇ 19, 2012 by Swati
શું કરીશ જાણી ખરેખર કોણ ચાહે છે તને ?
તુંય જાણે છે નિરંતર કોણ ચાહે છે તને ?
તે છતાં કેવળ કરુણા-પ્રેમ વરસાવે સતત,
આ જગતમાં બોલ ઇશ્વર કોણ ચાહે છે તને ?
હા, ઘડી કે બે ઘડી જોવો કિનારા પર ગમે,
એ કહે હરપળ સમંદર કોણ ચાહે છે તને ?
ખૂબ માનીતો બધાનો તું શિખરથી ખીણ લગ,
પણ કદી જો ખાય ઠોકર કોણ ચાહે છે તને ?
નામ ઝળહળતું બધાના હોઠ પર રમતું છતાં,
જાય જો વીતી એ ઉંમર કોણ ચાહે છે તને ?
ને નથી જો કોઈ પણ હા ચાહતું જો ‘હર્ષ’ તો,
કૈંક જન્મોથી જીવનભર કોણ ચાહે છે તને ?
– હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ
Filed under: ગઝલ , હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ | Tagged: ઇશ્વર , ઉંમર , કૈંક જન્મોથી જીવનભર , કોણ ચાહે છે તને ? , ઠોકર , તુંય જાણે છે નિરંતર કોણ ચાહે છે તને ? , શું કરીશ જાણી ખરેખર કોણ ચાહે છે તને ? , સમંદર , હર્ષ બ્રહ્મભટ્ટ , Gazal , gujarati gazal , gujarati poetry | 2 Comments »
Posted on એપ્રિલ 29, 2012 by Swati
પાર કરવાનો છે તોફાની મહાસાગર હવે,
ને બચ્યા છે શ્વાસમાં કેવળ અઢી અક્ષર હવે
જોજનો જેવું કશુંયે ક્યાં રહ્યું અંતર હવે,
આપણી વચ્ચેનું છેટું, જન્મજન્માંતર હવે
આ વળી, કેવા હિસાબો તેં કર્યાં સરભર હવે,
બહારથી દરિયો ને લાગું રણ નર્યો ભીતર હવે
હર પળે બસ, સાંભળું છું વાગતું જંતર હવે,
કે ખરેખર ઝંખના પ્રગટી હશે અંદર હવે
એક પરદેશીની માયા કેટલી મોંઘી પડી ?
થઇ ગયું હોવું ત્રિશંકુ, ના ધરા-અંબર હવે
કેટલું એકાંત? જ્યાં ખખડાટ અમથો પણ થતો,
શ્વાસ જેવા શ્વાસ પણ થંભી જતા પળભર હવે
દેહને છોડી જવાનું મન હજુ ‘મિસ્કીન’ ક્યાં ?
ને જીવું હર પળને એવું ક્યાં કશું અંદર હવે ?
– રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
Filed under: ગઝલ , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ | Tagged: "ગઝલ" એટલે... , કોઈ શું કરે ? રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ , ગુજરાતી ગઝલ , Gazal , gujarati , gujarati gazal , gujarati poem , gujarati poetry , gujarati shayri , rajesh vyas - miskin , shayri | 5 Comments »
Posted on માર્ચ 15, 2012 by Swati
આવ જોઇ લઉં તને પણ છું હજી તો ભાનમાં
તુંય ઘા આપી શકે ! હમણા જ આવ્યું ધ્યાનમાં
હોય હિમ્મત આવ મસળી નાખ હું ઊભો જ છું
ઝેર શું રેડ્યા કરે છે પથ્થરોના કાનમાં
એક નોંધારી નદીના શ્વાસ પર છૂરો મૂકી
લઇ લીધા છે એમણે સાતેય દરીયા બાનમાં
બે’ક પંખી, બે’ક ટહુકા, એક હળવું ઝાપટું
ઝાડ શું માગી શકે બીજું તો કંઇ વરદાનમાં ?
મેજ,બારી,બારણા ધૂણવા જ માંડે આ ક્ષણે
કોલસાનું કાળજું પલટાય જો લોબાનમાં
– ચંદ્રેશ મકવાણા
Filed under: ગઝલ , ચંદ્રેશ મકવાણા | Tagged: આ અવાજોના દલાલો , આવ જોઇ લઉં , એ જ બીકે , એક , કંઠ પણ , કાપી ન લે , કોયલ ગાય છે , ગુજરાતી , ગુજરાતી ગઝલ , ચંદ્રેશ. મકવાણા , છું હજી તો , જ આવ્યું , તને પણ , તું ય સાથે આવે , તુંય ઘા આપી શકે ! , ધ્યાનમાં , ભાનમાં , વેરાનમાં , હમણા , gujarati gazal , Gujaratigazal.wordpress | 6 Comments »
Posted on ફેબ્રુવારી 26, 2012 by Swati
હોય તું અન્યત્ર ત્યારે હું ગઝલ જેવું લખું
તું લખે છે પત્ર ત્યારે હું ગઝલ જેવું લખું !
હોય તારા નામનાં ઘેરાયેલાં કંઇ વાદળો
હોય એવું છત્ર ત્યારે હું ગઝલ જેવું લખું !
શ્વાસમાં આવીને ઊતરી જઇ અને નાભિ મહીં
ધબકતું સર્વત્ર ત્યારે હું ગઝલ જેવું લખું !
ક્યાં રહું ને ક્યાં વસાવું ગામ કંઇ નક્કી નહીં
અત્ર અથવા તત્ર ત્યારે હું ગઝલ જેવું લખું !
તું અને તે આ અને પેલું બધું અંદર ઘૂમે
થઇ અને એકત્ર ત્યારે હું ગઝલ જેવું લખું !
– ભરત વિંઝુડા
Filed under: ગઝલ , ભરત વિંઝુડા | Tagged: ! હોય તારા નામનાં , અંદર ઘૂમે થઇ , ઊતરી જઇ , એકત્ર ત્યારે , ગુજરાતી ગઝલ , ઘેરાયેલાં કંઇ વાદળો , તું લખે છે પત્ર , ત્યારે હું ગઝલ જેવું લખું , ધબકતું સર્વત્ર , નાભિ મહીં , ભરત વિંઝુડા , શ્વાસમાં આવીને , હોય તું અન્યત્ર , bharat vinzuda , gujarati gazal , gujaratigazal.wordpress.com | 5 Comments »
Posted on ફેબ્રુવારી 24, 2012 by Swati
એ જ ભણકારા સતત સંભળાય કોઈ શું કરે ?
આપમેળે દ્વાર ખુલી જાય કોઈ શું કરે ?
એ પછી સઘળું ભૂલાતું જાય કોઈ શું કરે ?
કે જો અરીસામાં ય એ દેખાય કોઈ શું કરે ?
જળપરીની વારતાથી છેક ઉપનિષદ સુધી
એક આ મનને ન ગોઠે ક્યાંય કોઈ શું કરે ?
કોઈ આવીને અચાનક કેંદ્રબિંદુ થઈ ગયું
ને એ જ છે આકાશનો પર્યાય કોઈ શું કરે ?
ક્યાંક કોઈ રાહ જોતું એ જ સંગાથે સતત
ને એ જ પાછળ દોડતું દેખાય કોઈ શું કરે ?
– રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’
(સંગ્રહ – ‘છોડીને આવ તું’)
Filed under: ગઝલ , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ | Tagged: એ જ ભણકારા સતત સંભળાય , કોઈ શું કરે ? રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ , ગુજરાતી ગઝલ , છોડીને આવ તું , રાજેશ વ્યાસ ‘મિસ્કીન’ , gujarati gazal | 7 Comments »
Posted on ફેબ્રુવારી 11, 2012 by Swati
આજે અહીં કવિ શ્રી મિલિન્દ ગઢવીની એક ગઝલ અને તેનું સ્વરાંકન માણીએ.
રેતમાં તરવા જવાની જીદમાં,
તરફડ્યાં જળ ત્યાગવાની જીદમાં.
જાતથી નારાજ કેવા થઈ ગયા !
સૌને રાજી રાખવાની જીદમાં.
વાસણો દોર્યાં અભેરાઈ ઉપર
ખાલીપો સંતાડવાની જીદમાં.
લ્યો, વરસનાં વ્હાણ ડૂબ્યાં હાથમાં
હસ્તરેખા લાંઘવાની જીદમાં.
છેવટે ઘરને ય સળગાવી દીધું
આંગણું અજવાળવાની જીદમાં.
– મિલિન્દ ગઢવી
http://soundcloud.com/milind-gadhavi/ret-ma-tarva-javani-jid-ma
સ્વર અને સ્વરકાર – ડૉ. ભરત પટેલ
Filed under: ગઝલ , મિલિન્દ ગઢવી | Tagged: ગઝલ , ગુજરાતી , ગુજરાતી ગઝલ , મિલિંદ ગઢવી , રેતમાં તરવા જવાની જીદમાં | 6 Comments »
Posted on ફેબ્રુવારી 7, 2012 by Swati
શ્વાસ નામની સિમેન્ટ લઇને જીવન ચણવા બેઠા
અમે રાતનું સૂપડૂં લઇ અંધાર ઊપણવા બેઠા
આટલો પણ વિશ્વાસ ન’તો શું મારી ઉપર ?
હાથ મિલાવ્યા બાદ તમે આંગણીઓ ગણવા બેઠા
વાત યુગોથી ગુપ્ત રહી છે, નથી જાણતું કોઇ
અમે કબીરની પહેલાંની આ ચાદર વણવા બેઠા
એ જ ઉદાસી, એ જ ઘાવ, ને એ જ બધીયે ભ્રમણા
એ જ પેન પાટી લઇ ભણી ગયેલું ભણવા બેઠા
મેંય રોજ ખેતરમાં મારાં ‘કશું નથી’ ને વાવ્યું
દાતરડું લઇ નહીં ઊગેલું હું પદ લણવા બેઠા.
– અનિલ ચાવડા
Filed under: અનિલ ચાવડા , ગઝલ | 8 Comments »