મૌન કહો તો એક શબ્દ છે : આમ જુઓ તો વાણી.
આભથી જુઓ બરફ પડે છે ને પળમાં વહેતું પાણી.
જળની કુંડળી પરપોટામાં શાને જાય સમાઇ ?
પથ્થરમાંથી ઝરણું ક્યાંથી પ્રકટે એ જ નવાઇ ?
નદી, સરોવર, સમદર જળની જૂજવી હોય કહાણી
મૌન કહો તો એક શબ્દ છે : આમ જુઓ તો વાણી.
રેતી પર એક નામ લખું રે પવન ભૂંસતો જાય
જળમાં તારું નામ લખું તો તરંગમાં લહેરાય
રહસ્ય પછી આ જિંદગી જોને બેઠી ઘૂંઘટ તાણી
મૌન કહો તો એક શબ્દ છે : આમ જુઓ તો વાણી.
− નીલેશ રાણા
Filed under: કવિતા, ગઝલ, ગીત, નીલેશ રાણા | Tagged: "ગઝલ" એટલે..., આભથી, આમ જુઓ, એક શબ્દ છે, કહાણી, કહો તો, ઘૂંઘટ તાણી, જળની કુંડળી, જૂજવી, તો વાણી, નીલેશ રાણા, પરપોટામાં, પવન, બરફ, મૌન, વહેતું પાણી, Gazal, gujarati, gujarati gazal, gujarati poetry, kavita, maun, Nilesh Rana, varsadi gujarati poem |
મૌન કહો તો એક શબ્દ છે : આમ જુઓ તો વાણી.
આભથી જુઓ બરફ પડે છે ને પળમાં વહેતું પાણી.
વાહ! પળમાં થતાં કુદરતી ફેરફારો જીવન બદલી શકે એની નોંધ લેવાની દ્રષ્ટિ સાથેનું કાવ્ય જ સાચા કવિની ખુબી છે. ધન્યવાદ!
it’s really beautiful…i like it ..
adbhoot
khub j sundar
Beautiful!!!!
saras,i like it