ઉદાસી, શોક, એકલતા અને અવસાદ વાંચું છું;
હું મારી ડાયરીનું પૃષ્ઠ જો એકાદ વાંચું છું.
હવાઓમાં લખેલી મહેકની મરજાદ વાંચું છું;
સવારે ફૂલ શા ઘરમાં હું તારી યાદ વાંચું છું.
નથી અક્ષર થઈ એવી કોઈ ફરિયાદ વાંચું છું;
હું તારા સાવ કોરા પત્રનો અનુવાદ વાંચું છું.
થયેલી સાવ જર્જર કોઈ જૂની ચોપડી જેવી –
સૂની શેરી હું વાંચું છું ને વરસો બાદ વાંચું છું!
છે મારા ગામનું આકાશ કોરુંકટ્ટ આંખોમાં;
અને છાયામાં તારા શહેરનો વરસાદ વાંચું છું!
હું આખું વૃક્ષ વાંચું એટલો સાક્ષર થયો છું ક્યાં?
મથામણ બહુ કરું ત્યારે ફકત એક પાંદ વાંચું છું !
– કરસનદાસ લુહાર
Filed under: કરસનદાસ લુહાર, કવિ/કવિયત્રી, કવિતા, ગઝલ, ગીત, ગુજરાતી શાયરી | Tagged: ઉદાસી, એટલો સાક્ષર, એવી કોઈ, કરસનદાસ લુહાર, કોરુંકટ્ટ આંખોમાં;, ગામનું આકાશ, ઘરમાં, જો એકાદ, ડાયરીનું પૃષ્ઠ, તારા શહેરનો વરસાદ...!, થઈ, થયો છું ક્યાં? છે મારા, નથી અક્ષર, પત્રનો અનુવાદ, ફરિયાદ સવારે, ફૂલ શા, મહેકની મરજાદ, વાંચું છું;, વૃક્ષ વાંચું, શોક, સાવ કોરા, હવાઓમાં લખેલી, હું આખું, હું તારા, હું તારી, હું મારી | 2 Comments »