અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ – મકરન્દ દવે

પ્રભુએ બંધાવ્યું મારું પારણું રે લોલ
પારણીએ ઝૂલે રે ઝીણી જ્યોત રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ

નભથી પધારી મારી તારલી રે લોલ
અંગે અંગે તે ઓતપ્રોત રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
લેજો રે લોક એનાં વારણાંરે લોલ
પુત્રી તો આપણી પુનાઈ રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ

ઓસરિયે, આંગણિયે,ચોકમાં રે લોલ
વેણીના ફૂલની વધાઈ રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલા
અમૃત દેવોનું દિવ્ય લોકમાં રે લોલ
લાડલી લાવી આ ઘેર ઘેર રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ

સરખાં સહુ હેત એને સીંચજો રે લોલ
લીલા સપનાની જાણે લહેર રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ
બાપુની ઢાલ બને દીકરો રે લોલ
કન્યા તો તેજની કટાર રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ

ઉગમણે પહોર રતન આંખનું રે લોલ
આથમણી સાંજે અજવાસ રે
રમતી રાખોને એની રાગિણી રે લોલ
આભથી ઉંચેરો એનો રાસ રે
અદકાં અજવાળાં એની આંખમાં રે લોલ

— મકરન્દ દવે

શબદ – મકરન્દ દવે

કોઇ શબદ આવે આ રમતો રે,
કોઈ શબદ આવે મનગમતો,
           મહામૌનના શિખર શિખરથી
સૂરજ નમતો નમતો રે-
            કોઇ શબદ આવે આ રમતો

એક શબદ હૈયે ઝીલું ને
હોઠ કરી દઉં બંધ,
            માથું ઢાળી રહું અઢેલી
આ આકાશી કંધ :
શબદ ઊગે હું શમતો રે –
            કોઈ શબદ આવે આ રમતો.

ઝાંખો ઝાંખો દિવસ બન્યો ને
પાંખી પાંખી રાત,
            પગલે પગલે પડી રહી આ
બીબે બીજી ભાત
ભાંગ્યા ભેદભરમ તો રે,
             કોઈ શબદ આવે આ રમતો.

પિંડ મહીં આકાર ધરે
પળ પળ ગુંજરતો પિંડ,
              માંસલ સાજ પરે આ કોની
અમી ટપકતી મીંડ !
શો સરસ સરસ રસ ઝમતો રે,
              કોઈ શબદ આવે આ રમતો.

– મકરન્દ દવે

અનહદ સાથે નેહ !

મારો અનહદ સાથે નેહ !
         મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ.

ખરી પડે તો ફૂલ ન ચૂંટું,
                    મરી મટે તે મીત;
મનસા મારી સદા સુહાગણ
                પાતી અમરત પ્રીત:
અનંત જુગમાં નહીં અમારે
                    એક ઘડીનો વ્રેહ !
         મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ.

ચારે સીમ પડી’તી સૂની
                    માથે તીખો તાપ;
મેઘરવા મુને હરિ મળ્યા ત્યાં
                અઢળક આપોઆપ !
મીટ્યુંમાં વરસ્યો મોતીડે
                  મધરો મધરો મેહ !
          મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ.

સતનાં મેલી રંગ સોગઠાં
                    ખેલું નિત ચોપાટ,
જીવણને જીતી લીધા મેં
               જનમ જનમને ઘાટ;
ભેદ ન જાણે ભોળી દુનિયા
                      ખોટી ખડકે ચેહ !
         મુને મળ્યું ગગનમાં ગેહ.

                                          – મકરન્દ દવે