જીવતર એક બગાસું.

ખાલી ખાલી હસવાનું ને સાચાં આ બે આંસુ,
નભને કેવું કોચ્યું તેં કે બાર માસ ચોમાસું.

એકલતાના અડાબીડમાં એવો તો અટવાયો ;
કે આમ ફરું તો દિશા નડે ને આમ ફરું તો પાસું.

દીવાલ ક્યાં છે ? બારી ક્યાં છે ? ક્યાં છે ઉપર નીચે ?
અંદર જેવું છે જ નહિ ત્યાં દરવાજો શું વાસું ?

આમ કરો કે તેમ કરો કે ખેડો સાત સમંદર
મઝા વગરનું કંઈ પણા કરવું ખતરનાક છે ખાસું

ઘણું કર્યું કે કશું કર્યું ના; ખરું કહું થાક્યો છું ;
લાંબી એવી તાણું જાણે જીવતર એક બગાસું.

– સુભાષ શાહ