કેટલી મજા – ચન્દ્રકાંત શેઠ

સાચકલું સબ તરે, કેટલી મજા !
ખોટાડું  ખબ  ખરે,  કેટલી મજા !

બાવળિયના ઝુંડે ના જન્મારો  ખોવો,
પથ્થરમાંથી કોક ફુવારો ફૂટતો જોવો;
સૂક્કી ડાળે ફરફર જ્યારે થાય ફૂલની ધજા,
કેટલી મજા !

વાડો આડે ભોમ ભીતરી બદ્ધ ન કરવી,
મધરાતેયે  નભગંગાથી ગાગર ભરવી ;
ઉજ્જડ વાટે હોય વરસવા વીજવાદળને રજા !
કેટલી મજા !

પડઘાઓથી નથી કાનને કરવા બ્હેરા,
પડછાયાના  હોય  નહીં  સૂરજને  પ્હેરા ;
કાદવનાં કમળોએ ખીલી સરવર મારાં સજ્યાં !
કેટલી મજા !

તું શિખરે, હું તળિયે – ચન્દ્રકાંત શેઠ

તું શિખરે, હું તળિયે :
         આપણ એવો જાગ જગવીએ,
                કેવળ ઝળહળીએ, ઝળહળીએ !

તું મસ્તીલો પવન, પુષ્પ હું
                ખૂણે નહીં ખીલેલું ;
તું આવે તો સકળ ધરી દઉં
                તને સુવાસ ભરેલું !

લહર લહર લ્હેરાતાં આપણ
                અરસપરમાં ઢળીએ !-
તું આકાશે હંસ ઊડતો,
                હું માનસજલબિન્દુ !

તારા સ્પર્શે ઊગશે અંદર
                મુક્તારસનો ઇન્દુ !
ઊછળી ઊંચે, ઊતરી ઊંડે
                મરજીવિયે મન મળીએ !

તું તો આવે ગગન-ઘટા લૈ,
                ઘટમાં કેમ  સમાશે ?
તારી વીજ શું પતંગિયાના
                પાશ મહીં બંધાશે ?

પલકારામાં પ્રગટે પૂનમ,
                વાટે એવી વળીએ !