અધમણ અંધારું ઘેરાયું, સમજી જા
ચન્દ્રબિંબ જળમાં દેખાયું, સમજી જા
મુઠ્ઠી વાળી ભીંતો ભાગી શેરી વચ્ચે
માથા સાથે ધડ છેદાયું, સમજી જા.
નભની આ ગેબી વાણી છે, સમજી જા
પળ પોતે પણ પટરાણી છે, સમજી જા
દરિયા જેવો દરિયો લાગે આ બીધેલો
ગિરિવર ભેજ્યાં આ પાણી છે, સમજી જા.
પડછાયાનું ટોળે વળતું ધણ છે, સમજી જા
સાંજ પડી પણ ધીખતું રણ છે, સમજી જા
મઝધારેથી તટ પર આવી તૂટી ગયું છે
મોજું ક્યાં છે, જીવતું જણ છે, સમજી જા.
બુઠ્ઠું, બોથડ, ધાર વગરનું શસ્ત્ર થયું છે, સમજી જા
જીર્ણ શીર્ણ ચોમેર ફાટલું વસ્ત્ર થયું છે, સમજી જા
– ચિનુ મોદી
Filed under: કવિતા, ગઝલ, ગીત, ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ’ | Tagged: અધમણ અંધારું ઘેરાયું, કવિતા, ગઝલ, ગીત, ગુજરાતી ગઝલ, ચન્દ્રબિંબ જળમાં દેખાયું, ચિનુ મોદી ‘ઈર્શાદ', સમજી જા, chinu modi, Gazal, gujarati, gujarati gazal, gujarati poem, gujarati poetry, gujarati shayri, kavita, sahitya, samji ja, shayri |
Leave a comment