વાયરાએ ડાળને કૈં પ્રશ્ન પૂછ્યો છે,
છાંયડો પણ પાંદડાનો સહેજ ઝૂક્યો છે.
સૌ કણાંના જાણતલનું એમ કહેવું છે,
છોકરીની આંખમાં વંટોળ ઘૂસ્યો છે.
ત્રાગડામાં ખૂબ વીંટી સ્વપ્ન કુંવારા,
પીપળો વારાંગનાએ આજ પૂજ્યો છે.
ન્યૂઝ દૂધિયા રંગથી અખબારમાં છાપો,
એક ડોસાને સવારે દાંત ફૂટ્યો છે.
ઠેક આપી જાય છે કાયમ નજર મીઠી,
એમ કૈં ઝૂલો અમસ્તો રોજ ઝૂલ્યો છે !!
હસ્તરેખાને બદલવા હોય બીજું શું ?
મેં જ મારા હાથને લ્યો, આજ ચૂમ્યો છે.
આમ નહીંતર શ્વાસ રાતાચોળ થૈ જાતાં ?
છોડ મહેંદીનો ખરેખર ક્યાંક ઊગ્યો છે !!
– હેમંત ગોહિલ ‘મર્મર’
Filed under: હેમંત ગોહિલ 'મર્મર' | Tagged: "ગઝલ" એટલે..., ?, આજ, આમ, એક, કૈં, ગઝલ, ગીત, ગુજરાતી ગઝલ, છાંયડો પણ, ઝૂક્યો છે., ડાળને, થૈ જાતાં ?, નહીંતર, પાંદડાનો, પીપળો, પૂછ્યો છે, પૂજ્યો છે, પ્રશ્ન, રાતાચોળ, વંટોળ ઘૂસ્યો છે, વાયરાએ, વારાંગનાએ, શ્વાસ, સહેજ, હેમંત ગોહિલ 'મર્મર', Gazal, geet, gujarati, gujarati gazal, gujarati poem, gujarati poetry, gujarati shayri, hemant gohil 'marmar', kavita, sahitya, shayri | 3 Comments »