માધવના દેશમાં ના જાશો રાધાજી, માધવનો દેશ સાવ ખોટો.
વાંસળીની ફૂંક જરા અડકી ના અડકી
ત્યાં તૂટવાના સપનાનાં ફોરાં.
રાતે તો લીલુડા પાન તમે લથબથ,
સવારે સાવ જાને કોરાં.
કાંઠે તો વિદેહી વાર્તાની જેવો, એને શું પાણી-પરપોટો
માધવના દેશમાં ના જાશો રાધાજી, માધવનો દેશ સાવ ખોટો.
મોર જેવો મોર મૂકી પીંછામાં મોહ્યો
એવી તો એની પરખ છે.
શ્યામ રંગ ઢાંકવા પાછો પૂછે છે
પીતાંબર કેવું સરસ છે.
મથુરાનો મારગ કે ગોકુળિયું ગામ હો મલક ભલે ને હો મોટો
માધવના દેશમાં ના જાશો રાધાજી, માધવનો દેશ સાવ ખોટો.
– ધૂની માંડલિયા
Filed under: અનામી - UNKNOWN | Tagged: કૃષ્ણ, ખોટો, ગઝલ, ગીત, ગુજરાતી ગઝલ, ગોકુળિયું, દેશમાં, ધૂની માંડલિયા, ન જાજો, પીંછા, પીતાંબર, ફૂંક, માધવના, રાધાજી, લથબથ, લીલુડા, વાંસળી, શ્યામ રંગ, dhuni mandaliya, Gazal, gokul, gujarati, gujarati gazal, gujarati poetry, kavita, krishna, maadhav, mathura, morpinchh, prem |
Leave a comment