ભૈ ચાલ, આપણે રમત જુદેરી રમીએ…
તું થઈ જાજે પંખી ને હું સરસ મજાનો દાણો
ચાદર થાશું કબીરાની, તું તાણો ને હું વાણો
અરસ પરસ અદ્વૈત રચીને એક બીજાને ગમીએ
ભૈ ચાલ, આપણે રમત જુદેરી રમીએ…
કાં થાઉ રેશમનો ગોટો, તું થાજે ચિનગારી
અજવાળાં ઝોકાર મિલનની અદભુત અપરંપારી
હું હું તું તું આજ મટાડી, અંદરથી ઓગળીએ
ભૈ ચાલ, આપણે રમત જુદેરી રમીએ…
શબદ અરથ, નભ વીજળી, મુરલી ફુંક તણા સૌ ખેલ
મધમાખી થા મધુરસ લેવા, સાચો ઈ જ ઉકેલ
પવન આગ, શું પવન ગતિ, શું પવન ગંધ સંબંધીએ
ભૈ ચાલ, આપણે રમત જુદેરી રમીએ…
વાંસ તણો કટકો તુજ હોઠે, શ્વાસ કૂંક ઝટ ભારી
નાદ સૂરીલો સાંભળશે આ જગના સૌ નરનારી
બે ધાતુ પ્રજળાવે, જોડે, એવી ધમણ્યું ધમીએ
ભૈ ચાલ, આપણે રમત જુદેરી રમીએ…
Filed under: ગીત, નિરંજન રાજ્યગુરુ | Tagged: આપણે, ઈશ્વર, એવી ધમણ્યું, કટકો, કવિતા, કૂંક, ગીત, ગુજરાતી ગઝલ, જગના, જુદેરી, જોડે, ઝટ ભારી, તણો, તુજ હોઠે, ધમીએ, ધાતુ, નાદ, નિરંજન રાજ્યગુરુ, પ્રજળાવે, ભૈ ચાલ, રમત, રમીએ, વાંસ, શ્વાસ, સાંભળશે, સૂરીલો, સૌ નરનારી, Gazal, geet, kavita, niranjan rajyaguru, ramat juderi, ramie | 4 Comments »