તેં પૂછ્યો તો પ્રેમનો મર્મ
ને હું દઈ બેઠો આલિંગન,
જ્યાં પ્રથમ મેઘ વરસ્યો ,
સરિતાએ તોડ્યાં તટનાં બધંન.
એક અગોચર ઇજન દિઠું
નૈનભૂમીને પ્રાંગણ,
હું સઘળી મોસમમાં માણું
એક અહર્નિશ ફાગણ;
શતદલ ખીલ્યાં પામ્યાં કમલ પર
સૌમ્ય ગીતનું ગુંજન,
જ્યાં પ્રથમ મેઘ વરસ્યો ,
સરિતાએ તોડ્યાં તટનાં બધંન.
નીલ વર્ણનું અંબર એમાં
સોનલવરણી ટીપકી,
વિંધી શામલ ઘટા, પલકને
અતંર વિજળી ઝબકી;
નૈન ઉપર બે હોઠ આંકતા
અજબ નેહનું અંજન,
જ્યાં પ્રથમ મેઘ વરસ્યો ,
સરિતાએ તોડ્યાં તટનાં બંધન..!
–હરીન્દ્ર દવે
Filed under: હરીન્દ્ર દવે | Tagged: આલિંગન, કવિતા, ગીત, તેં પૂછ્યો પ્રેમનો મર્મ, નીલ, મારી, મેઘ, વર્ણ, સરિતા, હરીન્દ્ર દવે, gujarati poem, gujarati poetry, harindra, kavita, prem, sahitya |
વાહ ખુબ સુંદર રચના
3ખૂબજ સરસ સરળ રચના….વાંચી ને આનંદ થયો
સુંદર……
Vachaine jene aanhad preem karu 6u teni yaad aavi gay….