હજારો વર્ષમાં પહેલી વખત જે કંઈ બને બનજો
બધાની આંખ ઊઘડે એટલી મારી ગરજ પડજો.
અહીં સુક્કું અને લુખ્ખું વળી ટુકડે જિવાયું છે
હવે એ સર્વને ભેગું જીવું એવી ક્ષણો મળજો.
ઝરૂખો બારીઓ આકાશ ને એવું ઘણું જોયું
તમે કેવળ અને એક જ રહો એ દૃશ્ય વિસ્તરજો.
સૂરજ ઊગે તો અજવાળું અને ડૂબે તો અંધારું
એ સમજું છું ને અંદર છું એ જાણો તો મને હસજો.
મને માફક છે મારો દોષ ને તેથી સલામત છું
કહેવી હોય એની વાત તો સુંદર ગઝલ લખજો.
– મનહર મોદી
Filed under: મનહર મોદી | Tagged: આંખ, ઊઘડે, એક, એટલી, ક્ષણ, ગઝલ, ગઝલ લખજો, ગરજ, ગીત, ગુજરાતી ગઝલ, છે, જે કંઈ, ડૂબે, દૃશ્ય, પડજો, પહેલી વખત, બધાની, બને બનજો, મનહર મોદી, મારી, લુખ્ખું, વર્ષમાં, સુક્કું, હજારો, Gazal, gujarati, gujarati gazal, gujarati poem, kavita, manahar modi, manhar modi, sahitya, shayri | 1 Comment »